"I wciąż ją kocham" Nicholas Sparks

Tytuł: I wciąż ją kocham

Autor: Nicholas Sparks

Tom/seria: Wszystkie kolory miłości

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 3 marca 2016

Ilość stron: 416

Gatunek: literatura obyczajowa i romans

Ocena: 6/10

John, młody żołnierz, nigdy nie zastanawiał się nad swoimi życiowymi wyborami. Bawił się, surfował, podrywał kobiety, nawet zawód żołnierza wybrał spontanicznie. Nie myślał o przyszłości, nie wiedział, czy w ogóle będzie mu dana… Dopóki nie spotkał Savannah. Dopóki jej nie pokochał i nie postanowił założyć z nią rodziny. Dopóki nie został wysłany na front i nie stracił ukochanej.

~lubimyczytac.pl

Dawno temu próbowałam obejrzeć ekranizacje tej książki, ale chociaż podjełam dwie próby, w żadnej nie wytrwałam do końca. Po prostu to nie było to. Obawiałam się, że wersja papierowa może okazać się równie nijaka i niestety właśnie taką historię otrzymałam. 

Fabuła chociaż w miarę oryginalna to nie porwała mnie. On żołnierz i ona mądra dziewczyna z ambicjami. Spotykają się w momencie, kiedy żadne nie ma jeszcze zbyt wielkich oczekiwań od życia, i kiedy oboje nie do końca wiedzą co myśleć o przyszłości. Ten krótki czas, który spędzili razem sprawił, że zapałali do siebie gorącym uczuciem, a rozłąka wydała się niemożliwą do przeżycia. Jednak Savannah i John nie chcą się poddać i obiecują sobie, że zrobią wszystko, aby ich związek przetrwał tą próbę. Brzmi i banalnie I dosyć oryginalnie bo nie ukrywam, że nie często czytam historie o tego typu problematyce. W praktyce jednak okazało się, że nie było to nic szczególnego. Opisy ich spotkań były nudnawe i nijakie, podobnie zresztą jak sami bohaterowie. Ich rozłąka interesowała mnie tyle co zeszłoroczny śnieg, a wszystko ze względu na głównego bohatera, ale o tym później. Wracając do fabuły, ważne jest abyście wiedzieli, że nie było to nic specjalnego. Na pewno długo nie będę o niej pamiętać. 

Bohaterowie... Zacznę od Savanny, której wcale nie polubiłam. Jej szczerość, otwartość i naturalna dobroć tylko mnie irytowały i były sztuczne. Rozumiem,że tak miała zostać wykreowana jej postać, ale ciężko było mi uwierzyć, że ktoś taki, jak John, mógł się w niej zakochać. Sam bohater był okropny! Najważniejszy powód? Podobno tak kochał Savannah, a zamiast do niej wrócić, jak obiecał, zaciągnął się ponownie na kilka lat do wojska. No serio? Ponadto był według mnie nie dość męski (nie mówię tu o wyglądzie, a zachowaniu) i irytowało mnie to, w jaki sposób traktował swojego ojca. Ogólnie rzecz ujmując mam tak samo mało do napisania na ten temat, jak na temat fabuły. Jednym słowem: przeciętni.

Styl chociaż niezmienny, tym razem mnie nie zaciekawił na tyle, żebym nie mogła się oderwać. Wręcz czekałam chwili, kiedy skończę ten tytuł. Nic nadzwyczajnego, jak wspominałam i nawet zbyt wiele nie mam tu do napisania. Wszystko teorytycznie było w porządku, a jednak nic nie warte większej uwagi. Szkoda, bo zaczynałam naprawdę lubić twórczość Sparksa.

I wciąż ją kocham okazała się nijaką i nie wartą większej uwagi książką. Chociaż wszystko było w porządku i do niewielu rzeczy można by się było doczepić, to też do niewielu wątków można by powrócić. Żałuję, że bohaterowie mi nie podpadli i że fabuła była równie nijaka. A najbardziej szkoda mi zakończenia, którego kompletnie się po Sparksie nie spodziewałam, a które tylko mnie zirytowało.