"Potem" Guillaume Musso

Tytuł: Potem

Autor: Guillaume Musso

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: wrzesień 2012

Ilość stron: 368

Gatunek: literatura obyczajowa i romans

Ocena: 5/10

Nowojorski adwokat Nathan Del Amico robi karierę kosztem zaniedbywanej rodziny. Jego żona, Mallory, decyduje się odejść, choć wciąż go kocha. Pewnego razu w kancelarii Nathana zjawia się Garrett Goodrich, chirurg, ordynator oddziału opieki paliatywnej, opiekun ludzi beznadziejnie chorych. Posiada on szczególny dar –dostrzega świetlistą aureolę nad osobami, które mają rychło zejść z tego świata. Rolą Posłańców, bo tak nazywani są ludzie obdarzeni podobną cechą, jest podtrzymywanie na duchu skazanych na śmierć. Goodrich w sposób zawoalowany mówi Nathanowi, że i on wkrótce umrze. Od tej pory Nathan inaczej patrzy na świat, zdaje sobie sprawę, że zawiódł ukochaną żonę. Stara się ułożyć stosunki z Mallory i córką, bierze na siebie winę za wypadek, którego nie spowodował. Ścigając się z czasem, nie od razu pojmuje, że jego przeznaczeniem jest zostać Posłańcem...

~lubimyczytac.pl

Zacznę od tego, że było to moje pierwsze spotkanie z autorem więc nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Co prawda naczytałam się wiele pozytywnych słów na temat jego twórczości, ale w gruncie rzeczy nie wiedziałam o jego stylu nic. Tak więc postanowilam się w końcu przekonać o co tyle szumu wokół tego nazwiska. I niestety spotkało mnie rozczarowanie.

Już sam opis wydał mi się nieciekawy, ale była to jedyna książka Musso w bibliotece więc się przemogłam. Z każdą stroną miałam nadzieję, że całość okaże się warta uwagi, ale do takiego momentu w ogóle nie doszło. Szanowany adwokat, którego imienia już po dziesięciu minutach po przeczytaniu nie pamiętam, spotyka mężczyznę, który twierdzi, że umie przepowiadać śmierć innych ludzi. No tu już zalatywało fantastyką, a ja szczerze nienawidzę, kiedy w książce jest to tak po macoszemu potraktowane. Same ich pierwsze spotkania były takie sztuczne i na siłę. Miałam wrażenie, że czytam historię napisaną przez nastolatka. Chciał pokazać, że adwokat się waha i nie wierzy w słowa tamtego, a wyszło śmiesznie, sztucznie i nieznacznie. Bo przecież jakoś musiał rozwinąć się ten wątek... Dodatkowo pojawiło się kilka sytuacji śmierci człowieka, w końcu to chciał udowodnić nowo zapoznany człowiek. I oto jak to wyglądało: zastrzelono ją na moich oczach o Boże nie! Załamię się przez pół dnia, a potem zupełnie o tym zapomnę i wrócę do normalnego życia. No w realnym świecie coś takiego nie miałoby miejsca, nie oszukujmy się, dlatego też ciężko było mi się wczuć i wciągnąć. Sama końcówka dosłownie, kiedy akcja zaczęła nabierać rumieńców i sensu była ciekawa, jednak na tle całej reszty fabuła pozostawiała wiele do życzenia.

Nathan (musiałam zerknąć jak się nazywał) jako główny bohater był postacią trafioną w ... 5 . Chyba nie można tak napisać, ale wiadomo o co chodzi. Na początku nie pałałam do niego pozytywnym uczuciem, był szorstki i dla własnych ambicji poświęcił swoją rodzinę. Z każdym jednak rozdziałem, kiedy widziałam jak bardzo kocha córkę i jak bardzo pragnie odzyskać żonę, coś się we mnie zmieniało. A potem wydarzył się pewien wypadek i chociaż wiem, że postąpił słusznie to w moich oczach ponownie spadł. Liczyłam chyba na inne zakończenie. Doktor Goodrich, który pojawił się z wiadomością i umiejętności przepowiadania śmierci był już zupełnie inną historią. Nie rozumiem w ogóle dlaczego wykreowano go w ten sposób. Pewny siebie, żeby potem wątpić. Wie wszystko, ale kiedy się go zapyta nie zna odpowiedzi. Jest go pełno, ale jakby go nie było. Pojawiał się niewiadomo kiedy, tak nagle w jednej linijce już jest, nawet nie zorientujesz się co się dzieje. Kompletnie mi się to nie podobało i rozstrajało mnie okropnie. W pewnych momentach nie wiedziałam nawet jaki jest cel tej książki. 

Niestety styl autora nie przypadł mi do gustu nawet w najmniejszym stopniu. Niektóre sceny były tak sztuczne, że miałam ochotę przerzucić tylko kartki. Innym razem postacie pojawiały się tak nagle i bez sensu, że tylko mieszało mi to w głowie. I chociaż znałam cel książki, to często zastanawiałam się do czego zmierza autor. Bo jak się okazało na końcu wielu wątków nie wyjaśnił, a z tego co widzę kontynuacji nie ma. Niemiłe zaskoczenie, mimo że i tak bym nie sięgnęła, ale inny może chcieliby poznać losy Nathana, co w końcu go spotka bo autor chyba sam nie był do końca zdecydowany co do tego.

Potem... okazała się nudną i nijaką książką. Historia prawnika, który dowiaduje się o swojej niedalekiej śmierci kompletnie mnie nie zainteresowała, a wręcz nudziła. Nie wniosła ona do mojego życia niczego szczególnego, wbrew zapewne oczekiwaniom autora nie zmusiła mnie do refleksji. Jedyny plus na ten moment to fakt, że już skończyłam i mogę oddać do biblioteki.