"Prawie ostateczna lista najgorszych koszmarów" Krystal Sutherland

Tytuł: Prawie ostateczna lista najgorszych koszmarów

Autor: Krystal Sutherland

Tom/seria: #GOYOUNG

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Data wydania: 14 marca 2018

Ilość stron: 320

Gatunek: literatura młodzieżowa

Ocena: 6/10

W rodzinie Esther wszyscy są skazani na fobie. Ojciec cierpi na lęk przestrzeni, brat bliźniak nie zniesie ani chwili w ciemności, a matka hipsterka przeraźliwie obawia się pecha. Dziewczyna jeszcze nie wie, jaki strach zawładnie jej życiem, lecz na wszelki wypadek unika potencjalnych zagrożeń i spisuje je na specjalnej liście. Gdy któregoś dnia zostaje okradziona, znika także niedokończona lista najgorszych koszmarów… Te niefortunne okoliczności doprowadzają Esther do nawiązania przyjaźni z kimś, kto jest gotów pomóc jej w pokonaniu wszystkich fobii…

 ~lubimyczytac.pl

Szczerze? Nie mam pojęcia dlaczego sięgnęłam po ten tytuł. Opisu nie przeczytałam, okładka mnie nie zachwyciła, a jednak, kiedy wzięłam ją do ręki, pomyślałam "bierę". No i tak jakoś poszło. Na szczęście mogę szybko oddać ją do biblioteki.

Kiedy już zaczęłam swoją przygodę z tym tytułem, okazało się, że fabuła może być naprawdę ciekawa. Rodzina objęta klątwą nieszczęść. Nietypowe i dosyć oryginalne, więc nie może być źle, prawda? Może i źle nie było, ale dobrze na pewno też nie. Nie wiem co się stało, ale ta książka nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Ani pozytywnego ani negatywnego, a sądzę, że takie są najgorsze. Nijaka i szybko ucieknie mi z pamięci. Być może stało się tak ponieważ akcja rozwijała się dziwnie powoli miałam wrażenie, ale za to na samym początku zbombardowano nas informacjami o lękach i fobiach domowników. A tego było całkiem sporo. Dodatkowo zasugerowano jakby trochę fantastyki i już nie wiedziałam o co chodzi. Okazało się, że to w pełni niefantastyczna książka, tak sobie autorka postanowiła opisać niektóre sceny. No szczerze? To było mega słabe. Przy takim natłoku informacji dodać jeszcze wątpliwą scenę i jej nie wyjaśnić... Przez to nie mogłam już skupić się na dalszych losach bohaterki. Nawet te w miarę ciekawe historie, które jej się przytrafiłały były dla mnie nijakie i jedyne o czym marzyłam, to żeby już skończyć i zapomnieć.

Skończyłam czytać tę książkę chwilę temu i nie mogę przypomnieć sobie imienia głównej bohaterki... Muszę to sprawdzić.
Okej, więc Esther, jak już możecie się domyślić, nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Właściwie żadnego nie zrobiła. Była nijaka, mimo wielu pozytywnych cech. Bo w końcu próbowała obronić rodzinę przed klątwą i walczyła ze swoimi lękami. Jak ktoś taki może być tak bardzo nijaki? Irytowała mnie, ale i ją rozumiałam. Sprzeczności, które się rownoważą i wychodzi na zero. Słabe zero.
Był jeszcze Jonah, chłopak, który w domu nie ma lekko. Oczywiście chce się za wszelką cenę z tamtąd wyrwać (taki banał). On w moich oczach zyskał niewiele więcej uznania. Nie wiem o co chodzi, ale to po prostu było słabe. Jego próby przekonania Esther do zmierzenia się z lękami były dla mnie sztuczne, jak on cały. Niestety zupełnie autorka nie trafiła w mój gust.

Muszę przyznać, że na początku zapowiadało się dobrze. Pomimo tego natłoku informacji i niejednoznacznych scen. Było zabawnie i miło, jednak szybko to minęło. Cała przygoda Esther zaczęła wydawać mi się sztuczna, a ona sama niezwykle mnie irytować. Styl autorki niestety też nie należy do moich ulubionych, ot nijak wyróżniająca się pani. Pomysł na fabułę był, wykonanie zawiodło. Przeciętniak jakich wiele.

Prawie ostateczna lista najgorszych koszmarów okazała się słabą, nijaką i przeciętną książką, która w momencie przeczytania wylatuje z mojej głowy.