#69 "Manwhore +1" Katy Evans

W tej książce znajdziesz ogrom zmysłowości. Do tego dodaj + jedno seksowne spojrzenie spod przymrużonych powiek… + jeden pocałunek, który sprawia, że miękną ci nogi… + 1 obłędny szczyt rozkoszy, który wyraża się niepohamowanym krzykiem ekstazy…

Ponownie zakochasz się w historii wpływowego i bogatego playboya bez skrupułów, który zdecydowanie jest przepełniony grzechem, a jego nazwisko Saint (tł. święty) nie jest ani trochę adekwatne… Jeszcze raz zobaczysz, że bezwzględność i silny charakter w interesach przekłada się na brak kompromisów w łóżku i nieustępliwość w dążeniu do spełnienia w erotycznej strefie…

A co u naszej „niewinnej” Rachel? Cóż, Malcolm Saint miał być wyłącznie zadaniem. Misją dziennikarską. Interesem. Artykułem.

Chociaż próbowała odkryć jego karty, to on odkrył jej delikatne wnętrze i instynktowne potrzeby. Serce wygrało z rozumem i nic już nie może powstrzymać Gwen w dążeniu do spełnienia nowej misji. Misji przeistoczenia się ze zwykłej dziennikarki w panią + 1 Malcolma Sainta.

Czy poprzednie uwikłanie w intrygę i knucie nie odbiją się przykrym echem na drodze zdobycia zaufania najseksowniejszego biznesmena w mieście?

Tak jak zapowiedziałam w niedługim czasie zabrałam się za dalszy ciąg historii o Rachel i Malcolmie. Nie wiem co miała w sobie takiego pierwsza część bo pomimo schematu nie mogłam się oderwać. Tutaj było dokładnie tak samo, a jednak cały czas mówiłam sobie 'jeszcze tylko jeden rozdział'. Koniec końców książkę przeczytałam w jeden dzień, ale co tam. Tak jak już wspomniałam według mnie jest to historia schematyczna, jednocześnie w połowie zaczęła robić się przesłodzona aczkolwiek nie w taki sposób o jakim zapewne większość myśli. Chodzi mi bardziej o to, że bohaterowie nie mogli się od siebie oderwać, przyjaciele lepsi niż rodzina, on zrobi dla niej wszystko, ona dla niego też... Naprawdę myślałam, że trochę autorka odbiegnie od tego, ale i tak nie byłam w stanie oderwać się od czytania. O co chodzi? O jej ciekawy styl pisania? Na pewno po części. O niegrzeczną postać Sainta? Zdecydowanie. Jednak zazwyczaj ta nierealność, którą wcześniej opisałam jako słodkość bardzo mnie irytuje więc nie rozumiem dlaczego to nie przeważyło.

Chcę być tym mężczyzną, którego nie potrafisz wybić sobie z głowy, Rachel. Tym, na którego czekałaś. Chcę, abyś patrzyła tylko na mnie i uśmiechała się tylko dla mnie, i mówiła tonem głosu przeznaczonym tylko dla mnie.

W tym tomie Rachel podobała mi się zdecydowanie bardziej. Nie narzucała się już tak jak wcześniej Malcolmowi co zadziałało dla niej na wielki plus. Oczywiście kochany Saint, który skradł moje serce równie mocno co w pierwszej części. Jego zadziorny charakterek i pewność siebie nie zmieniły się ani trochę, a sprośne słówka pasowały do niego idealnie.
Często mówi się, że to pierwsza część jest najlepsza, a każde kolejne rzadko kiedy utrzymują poziom. Tutaj zdecydowanie się z tym nie zgadzam i uważam wręcz przeciwnie. Teraz z niecierpliwością czekam na trzeci tom i jestem bardzo ciekawa co jeszcze autorka wymyśli!

Moja ocena:

9/10