#136 "Prawo Mojżesza" Amy Harmon

Tytuł: Prawo Mojżesza 

Autor: Amy Harmon

Tom/seria: Prawo Mojżesza (tom 1)

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 31 sierpnia 2016

Kategoria: literatura obyczajowa i romans

Ilość stron: 360

Opis:

Znaleziono go w koszu na pranie w pralni Quick Wash. Miał zaledwie kilka godzin i był bliski śmierci. Jego matka, młoda narkomanka, porzuciła go zaraz po narodzinach. Zmarła zresztą kilka dni później. Mojżesz przeżył — dziecko z problemami, z którego wyrósł chłopak z problemami. Był urodziwy i egzotyczny, niespokojny, mroczny i milczący. Samotny. Budził lęk i ciekawość.

I oto któregoś lipcowego dnia osiemnastoletni Mojżesz zjawił się na farmie rodziców niespełna siedemnastoletniej Georgii. Miał pomagać w codziennych zajęciach. Był pracowity i energiczny, ale też oschły i nieprzenikniony. Fascynujący i przerażający. Georgia, wbrew ostrzeżeniom i zakazom, zbliżyła się do niego... I zaczęła tonąć.

Na tę książkę miałam ochotę już od dawna, ale dopiero ostatnio się zmobilizowałam do jej przeczytania. Do tej pory czytałam chyba same jej pozytywne recenzje, a i teraz na jednym z blogów to wróciło. Tak więc myślę 'przeczytam'. I tak zrobiłam.

Trochę romans, trochę dramat, trochę fantastyka i jeszcze trochę kryminał 

Na początku byłam przekonana, że jest to typowe romasidło jakich wiele. Oczywiście wysokie oceny blogerów temu przeczyły, a ja z góry oczekiwałam czegoś ekstra, ale jednak spodziewałam się romasu. I można napisać, że był w końcu jest to przede wszystkim historia o miłości Mojżesza i Georgii. Czy była ona udana? Osobiście uważam, że nie, ale dlaczego to dowiecie się już później. Autorka natomiast wplotła tam wiele innych wątków, które kojarzyły się już z wymienionymi w podtytule typami książek. Jak dla mnie niekoniecznie dobrze, ale przyznam, że dużo się dzięki temu działo i w pewnym momencie trudno się było oderwać. Kryminalna strona tej historii jak najbardziej udana. Na końcu wszystkie te elementy, które wcześniej uważałam za niepotrzebne i bezsensowne, połączyły się w bardzo ciekawą całość. Dramat i fantastyka też się ze sobą połączyły. "Dar" Mojżesza (bo zależy jak na to patrzeć, dla mnie na przykład byłoby to przekleństwo) na pewno nie jest powiązany ze światem realnym, a dramat, tragedia, która wcześniej się wydarzyła umożliwia mu z niego korzystanie. Chodzi mi tu o to, że może on spotykać kogoś, kogo nigdy nie powinien móc spotkać i zapewne domyśliliście się o co tu już mi chodzi. Cała fabuła była ciekawa, ale czasami niekoniecznie dobrze zrealizowana.

Kiedy to ona lata za tobą 

Wiecie, że wręcz nienawidzę dziewczyn, które ubiegają się o chłopaka i za wszelką cenę chcą zwrócić na siebie jego uwagę. Georgia nie była inna. Początkowo myślałam, że z nią nie wytrzymam. Ta jej postawa 'ja cię zmienię, potrafię to zrobić'. Koszmar! On mówi nie, nie chcę cię w swoim życiu, a ta dalej próbuje aż w końcu osiąga co chce i rodzi się dramat, że zostaje sama. Dlatego też śmiało mogę napisać, że głównej bohaterki nie polubiłam. A gdy wracamy do niej po latach moje zdanie wcale się o niej nie zmienia chociaż jest mi jej już żal, jak może żyć z tym co zrobiła.

Kiedy wszyscy mają cię za mordercę 

Mojżesz urodził się jako dziecko cracku. Jego matka narkomanka, zostawiła go w koszu w publicznej pralni. Chłopak od początku miał w życiu pod górkę, a kolor jego skóry, tak odmienny od mieszkańców miasteczka, niczego mu nie ułatwiał. Kiedy ujawnił swój dar i zaczął malować obrazy z nietypowymi osobami, ludzie zaczęli myśleć, że ma coś wspólnego z ich zniknięciem. I tak oto Mojżesz gdziekolwiek się nie pojawił, uważany był za dziwka. Jest mi go bardzo szkoda chociaż na początku denerwował mnie jego upór i to, że nie pozwalał się do siebie zbliżyć. Z czasem to zrozumiałam, ale lekki niesmak do niego pozostał. Gdy dowiedziałam się o tragedii, która miała miejsce w miasteczku moje serce pękło chyba bardziej niż jego. I to właśnie Mojżesza było mi najbardziej szkoda, że dowiedział się o tym tak późno, a ci, którzy czytali doskonale wiedzą co mam na myśli. To chyba była jedna z najgorszych rzecz jaka mogła go spotkać, a to co potem widywał było tylko niepotrzebnym przyciskaniem świeżej rany.

Podsumowując 

Uważam, że książka na swój sposób była naprawdę ciekawa. Może nie zachwyciła mnie w takim stopniu co innych bo zawiódł mnie początek i nachalne zachowanie Georgii. Trochę potem jak dla mnie za dużo tych zdolności Mojżesza chociaż na końcu jak najbardziej mi to wynagrodzono i ciężko było się oderwać. Nie żałuję, że przeczytałam, w końcu o jedną książkę z listy mniej, ale jestem zawiedziona. Liczyłam na coś zdecydowanie lepszego.

"Nigdy nie dostrzegamy tego, co oczywiste, dopóki nie uderzy nas prosto w twarz."

"Świadomość, że nie cierpisz samotnie, przynosi ulgę. Smutne, ale prawdziwe."

★★★☆☆