#4 Seria Mara Dyer

Napisanie posta o książce zeszło mi teraz trochę dłużej gdyż czytałam trylogię i uznałam, że napiszę o wszystkich częściach a nie tylko o jednej bo to przecież bez sensu. Zanim zacznę dziękuję za propozycje książek pod ostatnim postem związanym z czytaniem, postaram się większość przeczytać także wpadajcie i sprawdzajcie. Nie wiem kiedy się wyrobię bo moja lista jest dość długa a niedługo już szkoła a wtedy zdecydowanie mniej czasu na to będzie o ile znajdzie się w ogóle.

Trochę się tu u mnie pozmieniało, jak Wam się podoba?

W tajemniczych okolicznościach giną dwie dziewczyny, przyjaciółki głównej bohaterki. Wygląda na to, że ich śmierć została przepowiedziana, ktoś wiedział co się wydarzy. 

Powieść z paranormalnym twistem i przesłaniem, pozory mylą. Spodoba się nastolatkom płci żeńskiej, szczególnie, że główna bohaterka - wbrew przestrogom- zakochuje się w najbardziej nieodpowiednim i intrygującym chłopaku ze szkoły. 

Pierwsza część zaczęła się dość strasznie przynajmniej dla osoby która wierzy w takie rzeczy a mianowicie wywoływanie duchów. Na szczęście okazało się, że był to jednorazowy epizod jednak w dalszej części główna bohaterka- Mara, miewała różne halucynacje bądź też widziała te rzeczy naprawdę (nie było wyjaśnienia tego w pierwszej części). Chodzi mi tu o takie sprawy jak widok zmarłej przyjaciółki w lustrze czy sytuacja że zamiast ryżu ma na talerzu wijące się larwy. Gdy na początku książki umierają jej przyjaciółki i chłopak Mara wraz z rodziną się przeprowadza i idzie do nowej szkoły gdzie oczywiście są postacie takie jak: dobry przyjaciel gej (przynajmniej tak zrozumiałam), mroczny przystojniak i wredna, zazdrosna dziewczyna. Mara oczywiście zaczyna spotykać się z Noachem(mroczny przystajniak) ale nie jest to typowe romansidło w ogóle ten chłopak jest dziwny przynajmniej jego zachowanie, jest oschły i zachowuje się jakby mu nie zależało chociaż jego słowa zupełnie temu przeczą. Mara odkrywa tajemnicę Noacha gdy razem ratują jej brata. Pierwsza część kończy się tak, że w życiu bym o tym nie pomyślała a mianowicie- Mara myśli, że jej zmarły chłopak tak naprawdę żyję i ją prześladuje.

Mara Dyer wierzyła, że może uciec od przeszłości. To nieprawda. 
Myślała, że jej problemy istnieją tylko w jej głowie. Nie tylko. Była pewna, że po wszystkim, co przeszli, jej ukochany nie będzie miał przed nią więcej tajemnic. Myliła się. Druga część fascynującej trylogii, w której prawda ciągle się zmienia, a wybory mogą okazać się zabójcze. 

Druga część książki zaciekawiła mnie o wiele bardziej. Zupełnie nie spodziewałam się takich zwrotów akcji i bardzo mi się to podobało. Czytając niektóre fragmenty myślałam, że jest to tak przewidywalne, że każdy pisze to samo a jednak mile się dziwiłam gdy okazywało się zupełnie inaczej. Przyznam szczerze, że niektóre momenty były straszne zwłaszcza gdy czytałam po ciemku późną nocą. Spora część akcji działa się w zamkniętym ośrodku, który równie dobrze można nazwać psychiatrykiem i stąd te sytuacje. Bardzo nie podobała mi się postać Mary, głównej bohaterki była zbyt pewna siebie zresztą jak prawie wszystkie główne postacie w książkach. Noach za to w dalszym ciągu był tajemniczy i w większości obojętny nie wiem jaki to miało cel. Powiem szczerze, że nie spodziewałam się, że ta książka zakończy się jego śmiercią chociaż byłam w stu procentach pewna, że okaże się to nie prawdą. Czy tak było? Sprawdzcie czytając dalej. Ta część była bardzo ciekawa, tyle wątków, o których naprawdę w życiu bym nie pomyślała, tyle postaci zamieszanych w dziwną 'próbę'. Nie podobał nie się też (oprócz zachowania Mary) fakt, że większość bohaterów ma nadnaturale zdolności i najbardziej zraził mnie moment gdy Mara mogła rzucić kimś o ścianę. Zdecydowanie bardziej wolę zwykle romanse bądź kryminały. Ta seria miała być tego połączeniem ale nie przypadła mi do gustu. Była po prostu średnia.

Pewnego dnia Mara budzi się w lustrzanym pokoju i nie wie, gdzie jest. Zdaje sobie sprawę, że jej bliscy nie żyją, a ona powoli zaczyna o nich zapominać. Głos w jej głowie powtarza: "musisz uciekać", ale leki podawane przez doktor Kells zmuszają ją do posłuszeństwa i odbierają jej umiejętność zadawania bólu i zabijania myślami. Mara nigdy nie czuła się tak bezbronna. . 

Ostatnia część książki podobała mi się najbardziej, zdecydowanie była najciekawsza. Jeżeli czytaliście post od początku to wiecie, że w poprzednim tomie Mara została poinformowana o śmierci ukochanego Noacha, ale tak jak myślałam chłopak żył chociaż przez prawie całą książkę główna bohaterka go szukała. Ta część spodobała mi się najbardziej gdyż był w niej mój ulubiony wątek czyli przetrwanie. Po odkryciu części prawdy grupka przyjaciół ucieka z ośrodka i próbuje dowiedzieć się reszty. Pod koniec Mara zaczęła mnie już bardzo denerwować ponieważ zachowywała się jak pępek świata, zabijała ludzi jakby było to dla niej codziennością. Poza tym cały czas traciła przytomność co doprowadzało mnie do szału chociaż wiem, że wtedy (gdy była nieprzytomna) przypominała sobie różne rzeczy co też mnie irytowało bo nie mogłam się na jednej rzeczy bo zaraz były wspomnienia. Ostatnią rzeczą, która nie przypadła mi do gustu była duża ilość naukowego języka. Sporą część książki po prostu nie zrozumiałam.