#54 "Nieprzekraczalna granica" Colleen Hoover

Cześć Wam!
Dzisiaj znowu będzie krótko i na temat gdyż nie mam za dużo czasu i weny, ale chcę coś napisać. Dzisiaj parę słów o kolejnej części Pułapki uczuć. Zapraszam.

Layken i Willa łączy więcej niż typowe młode pary. Mają za sobą podobne doświadczenia, podobne potrzeby. Oboje stracili rodziców i muszą poradzić sobie z wychowaniem młodszego rodzeństwa, zbyt wcześnie osieroconego.

Wygląda na to, że są dla siebie stworzeni. Ich związek rozpada się jednak w momencie, gdy na drodze Willa pojawia się Vaughn, jego dawna miłość. Chłopak utrzymuje z nią kontakt, mimo że wie, iż Layken może mu nie wybaczyć kłamstw.

Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego, jak bardzo siebie potrzebują. Czy Willowi uda się naprawić to, co zniszczył, zanim rozstaną się z Layken na zawsze i już nigdy więcej nie zobaczą?

Tak jak wspominałam w recenzji poprzedniej części wiele osób było niezadowolonych z lektury tej książki. Doszły mnie też słuchy, że dwa kolejne tomy były jeszcze gorsze i są to jedne z najgorszych dzieł autorki. Przyznam szczerze, że nie wierzyłam. Przeczytałam prawie każdą historię pani Hoover i z każdej trochę bardziej trochę mniej, ale byłam zadowolona. Pierwszy tom Pułapki uczuć nie był zły jak mogliście przeczytać, ale na pewno niesamowicie słodki. No cóż po przeczytaniu opisu kolejnej części czekałam na wrzaski, złości i intrygi. Niestety nie doczekałam się większości a całość była okropna.

Gdybym był stolarzem, zrobiłbym ci okno do mojej duszy.
Ale zostawiłbym je zamknięte,
więc za każdym razem, gdy próbowałabyś przez nie zajrzeć,
widziałabyś tylko swoje odbicie.
Wiedziałbyś, że moja dusza,
jest odbiciem ciebie... 

Aż mi przykro, że muszę to napisać bo powtórzę się setny raz: Hoover to moja ulubiona autorka i sama nie mogę uwierzyć, że jakakolwiek jej książka mnie zawiodła. Nie wiem jak było, ale liczę na to, że to jej początki z pisaniem i zrzucę winę na to. Słodycz, słodycz i jeszcze raz słodycz. Aż się wymiotować tym chce i pisze to ja wielka fanka romansów. Niestety z bólem serca stwierdzam, że była to porażka. Jakby autorka chciała w życie już i tak bardzo niesprzyjające bohaterom wprowadzić nowe tragedie, które oczywiście kończą się happy endem. Te wszystkie całuski, przytulaski i inne słodkości były aż nierealne w takich ilościach. Nawet naprawdę zakochani się tak nie zachowują! Brak mi słów.

Oczywiście nie jest to tak, że książkę czytałam na siłę i nie mogłam wytrzymać. Niejednokrotnie zdarzały się chwilę gdy nie mogłam wytrzymać ze śmiechu, ale znacznie częściej nie mogłam uwierzyć  nierealności sytuacji. Po raz kolejny powtarzam słodycz, słodycz, słodycz.

To jest warte całego bólu.
Każdych łez
Każdych błędów
Serce mężczyzny i kobiety, którzy się kochają
jest warte bólu całego świata. 

Nie wiem co mogę tu napisać jednocześnie nie spojlerując. Książkę czytało mi się szybko, ale niestety nie zbyt przyjemnie. Znalazłam w niej zarówno wiele plusów jak i minusów, ale jednak ta słodkość przewyżyła i książki nie polecam. Mimo to moje zdanie o autorce się nie zmienia i tą jedną serię jek wybaczę chociaż nie wiem czy sięgnę po kolejny tom.