#71 "Confess" Colleen Hoover

Niewypowiedziane pragnienia, bolesna przeszłość i głęboko skrywane grzechy są dla Owena największą inspiracją. Utalentowany malarz kolekcjonuje anonimowe wyznania i przenosi je na płótno. Auburn od kilku lat walczy o odzyskanie normalnego życia i desperacko potrzebuje pieniędzy. Zakochanie się w przystojnym malarzu nie jest częścią jej planu, ale przekorne przeznaczenie stawia na swoim. Dziewczyna odkrywa jednak, że przeszłość ukochanego może odebrać jej to, co dla niej najważniejsze...

Zapewne większość Was wie, że pani Hoover to moja ulubiona pisarka. Moja przygoda czytelnicza, która trwa do dzisiaj zaczęła się dzięki jej książce Hopeless, którą pokochałam całym serduchem. Z każdą kolejną jej książką tylko utwierdzałam się w przekonaniu, że śmiało zasługuje na miano najlepszej. W całej jej pisarskiej karierze nie spodobała mi się w zupełności tylko jedna jej historia, a przeczytałam wszystkie jej dotychczasowe dzieła. Także wielki szacun, ale przecież nie o tym ma być dzisiaj. Zapewne obił Wam się o uszy ten tytuł. Czy to jako książka czy jako serial. Nie wiem jak Wy, ale ja czułam się zobowiązana przeczytać i wcale nie żałuję. Hoover jak zwykle mnie nie zawiodła wręcz pokazała klasę. Nie mam pojęcia skąd ona bierze te wszystkie pomysły, ale jej historię nie tylko bardzo wciągają lecz równie mocno na mnie działają. Już na samym początku wzruszyła mnie do łez i rozdarła mi serce chociaż nie zapoznałam się jeszcze z bohaterami. Myślę, że to dlatego iż wyobraziłam sobie siebie wtedy na miejscu Auburn i myśl, że mogłabym przechodzić przez to co ona mnie zasmuciła. Reszta książki wcale nie odstawała względem emocji. Co i rusz pojawiały się sceny, które mnie niezmiernie poruszały. Jak zawsze pani Hoover sprawia, że w jednej chwili mogę płakać razem z bohaterami a już w następnej się śmiać.

Boję się, że nigdy nie przestanę porównywać mojego teraźniejszego życia bez niego z momentami, kiedy z nim byłam.

Oczywiście już z góry postawiłam tej historii wysoko poprzeczkę. Miałam co do niej ogromne oczekiwania i tylko czekałam na coś lepszego i lepszego. Wydawało mi się, że to taki banalny temat, wszystko jest do przewidzenia. A jednak nie. Każda kolejna strona odkrywała coś nowego, pełnego emocji, ale jednocześnie tak prawdziwego. Życie jest niesprawiedliwe- to określenie autorka bardzo dobrze nam przedstawiła. Momentami aż mnie roznosiło w środku z powodu bezradności bohaterów. Mimo tego jak to wszystko się skończyło cieszę się, że jest tak a nie inaczej. Chociaż sama końcówka rozłożyła mnie na łopatki jestem zadowolona z obrotu spraw.
Brak mi słów, jestem tak niezadowolona z tej recenzji, to wszystko jest takie choatyczne i bez sensu. Niestety nie jestem w stanie napisać nic lepszego. Emocje po lekturze nadal we mnie buzują i nie mogę myśleć o niczym innym. Musicie mi wybaczyć bo mimo że troszeczkę mi czegoś brakowało to jestem totalnie zauroczona i tylko czekam na kolejne historie Colleen Hoover.

Moja ocena:

9/10