"Nie jestem potworem" Carme Chaparro

Tytuł: Nie jestem potworem

Autor: Carme Chaparro

Tom/seria: Ana Aren (tom 1)

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 31 stycznia 2019

Ilość stron: 384

Gatunek: kryminał

Ocena: 7/10

Jeśli jest coś gorszego od najgorszego koszmaru, to koszmar o dziecku, które znika bez śladu. W centrum handlowym pod Madrytem znika czteroletni chłopiec, Kike. Media natychmiast wiążą ten przypadek z zaginięciem w tym samym miejscu czteroletniego Nicolasa dwa lata wcześniej. Chłopca ani porywacza nigdy nie znaleziono. W madryckiej policji śledztwo prowadziła nadinspektor Ana Arén. Sprawa Kike trafia również do niej. W mediach liderem informacyjnym zostaje telewizyjny Kanał Jedenaście z jego czołową reporterką Inés Grau, prywatnie koleżanką Any. Sytuacja komplikuje się, gdy po kilku dniach w tym samym centrum handlowym dochodzi do zniknięcia trzeciego czterolatka, tym razem syna Inés...

~lubimyczytac.pl

Minęło już sporo dni odkąd przeczytałam ten tytuł i nie wiem od czego zacząć. Przy natłoku obowiązków wiele mogło wylecieć mi już z głowy, ale nadal pamiętam, że z lektury jestem zadowolona. A to przecież najważniejsze, prawda? Nie jestem potworem to kolejna książka z gatunku kryminał, po którą sięgam w ostatnim czasie. Nie łatwo jest mnie zatem zaskoczyć, a tutaj za nic nie domyśliłabym się zakończenia. Mało tego, te wszystkie szczegóły, potem skomponowane w idealną całość, dla mnie były nie pojęte. Nie ma szans, żeby nawet najbardziej wytrawny czytelnik tego gatunku domyślił się rozwiązania fabuły! Totalnie oderwane od schematu, za co wielki plus. Sama akcja, chociaż w miarę szybka, z początku mnie nudziła. Nie mogłam się wkręcić, chciałam jak najszybciej odłożyć. Miałam wrażenie, że to wszystko już było, znowu powtórka z rozrywki. I rzeczywiście przez cały czas tak było: porwanie, nagłaśnianie sprawy i próba odnalezienia dzieci. Nic nadzwyczajnego, kryminał jakich wiele. To sama końcówka, jedna strona wyjaśnienia zbiła mnie z tropu, zwaliła z nóg. Zaskoczenie wielkie, mimo to na tym koniec. Książkę zakończono wewnętrznym monologiem sprawcy, a dla mnie było to po prostu za mało. Czuję ogromny niedosyt pod względem fabuły, pomimo tego, że sama sprawa była intrygująca.

Bohaterów mieliśmy okazję poznać wielu. Nie miałam problemu z ich rozróżnieniem i co najważniejsze wszyscy przypadli mi do gustu. Żadnego z nich szczególnie nie znielubiłam, w drugą stronę podobnie. Mimo to czytało mi się przyjemnie i każdego wspominam raczej pozytywnie. Oczywiście każda postać wniosła swoje do fabuły, na szczęście obyło się bez zbędnych postaci na siłę. Wykreowano je za to w sposób idealny do kryminału, tak, że czytelnik nie był w stanie zorientować się kto jest sprawcą. Mało tego, po drodze snuł dziesiątki teorii kto może nim być. Czyż to nie jest warte przeczytania? Takie książki szanuję najbardziej: zmuszają naszą wyobraźnię do działania, nawet kiedy my nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Nie jestem potworem okazała się książką lekko ponad przeciętną. Z wieloma wadami, ale i zaletami. Osobiście wspominać będę ją pozytywnie, dzięki zaskakującemu rozwiązaniu sprawy i krętej drodze do poznania jej. Książka wbrew pozorom zmusza do refleksji, można się pokusić o stwierdzenie, że posiada nawet morał. Fani kryminał mogą nie być zachwyceni, jednak spragnieni dobrej mrocznej historii, nie oczekujący fajerwerków, mogą zadowolić się już bardziej.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Muza.