"Coraz większy mrok" Colleen Hoover

Tytuł: Coraz większy mrok

                          Autor: Colleen Hoover

Seria/tom: ---

Wydawnictwo: Wydawnictwo Otwarte

Data wydania: 19 czerwca 2019

Ilość stron: 320

Gatunek:  kryminał, thriller

Ocena: 10/10

Verity Crawford, sławna autorka thrillerów, zostaje sparaliżowana wskutek tragicznego wypadku. Jej mąż zatrudnia pisarkę Lowen Ashleigh, by dokończyła bestsellerową serię książek chorej żony. Podczas przygotowań do pracy w posiadłości Crawfordów Lowen w stosie notatek znajduje niepublikowany dotąd materiał. Tekst, który miał na zawsze pozostać tajemnicą, okazuje się wstrząsającą spowiedzią Verity. Odkrywając sekrety autorki, Lowen coraz bardziej pogrąża się w mroku i niebezpiecznie zbliża się do jej męża Jeremy'ego. Aż w pewnym momencie staje się częścią życia Crowfordów, jeszcze bardziej niepokojącego niż thrillery Verity...

~lubimyczytac.pl

Wiecie dobrze jak uwielbiam panią Hoover. To od niej zaczęła się moja przygoda z czytaniem, a teraz po jej twórczość sięgam w ciemno. Nie mogę jednak napisać, że zaczynając ten tytuł nie miałam obaw. Zdarzyło mi się już raz zawieść czytając Colleen, a po samych zachwytach blogerów nad Coraz większym mrokiem bałam się rozczarowania. Bałam się, że za wysoko mierzę i jako jedna z nielicznych nie zrozumiem przesłania. Ale to co otrzymałam? Przeszło moje najśmielsze oczekiwania! Do tej pory ciężko mi poukładać to wszystko w głowie.

Po raz pierwszy mieliśmy okazję poznać panią Hoover od strony thrillera psychologicznego. Do tej pory jej historie, z reguły romantyczne, plasowały się u mnie na najwyższym podium wszelkich list. Dzisiaj dodaję to nazwisko do ulubionych pisarzy gatunku z dreszczykiem. Nic dodać, nic ująć: Hoover to mistrzyni. Od samego początku wciągnęłam się w fabułę. Pierwsze zdanie już zmusza czytelnika do poznania reszty. Tym razem jednak co innego sprawiało, że nie mogłam odłożyć lektury. To towarzyszący mi na każdym kroku dreszczyk emocji. Nie spodziewałam się, że aż tak mi się to spodoba. Kiedy Laura wprowadza się do domu Crawford'ów napięcie nie odstępowało mnie na krok. Wiedziałam, że coś musi się wydarzyć, przerobiłam w głowie miliony wersji zakończenia, ale nic nie przygotowało mnie na to, co finalnie otrzymałam. Jeżeli chodzi o samą fabułę, to nie mam żadnych zarzutów. Całość od początku do końca poprowadzona perfekcyjnie. Najmniejszy szczegół był tu dopracowany, a wszystko potem zostało wyjaśnione, za co dzięki autorce.

Najważniejszy jednak był klimat. Klimat, który autorka oddała wyśmienicie. Zero opisów, jakoby dom, w którym zatrzymała się bohaterka był straszny, czy wielki, a jednak czytając takie właśnie odnosiłam wrażenie: że dom budzi lęk. Czytając jakiekolwiek fragmenty miałam wrażenie, że ktoś cały czas obserwuje główną bohaterkę, że zło czai się za rogiem. Naprawdę, naprawdę nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Poruszyło mnie to, mimo że i tak przez cały okres czytania ledwo oddychałam. Będąc w pracy myślałam tylko o powrocie do tej historii, a kiedy już dorwałam się do lektury, nie odeszłam, dopóki nie przewróciłam ostatniej strony. Zleciało błyskawicznie, ale przy takiej książce nie mogło być inaczej.

Nie muszę chyba wspominać, że pani Hoover jak zwykle wykreowała niesamowite postaci. Nie tylko jeżeli chodzi o dialogi i ich charakter. Sprawiła, że w każdym podejrzewałam coś złego. Wszędzie rozglądałam się za złem, mrokiem. Ciężko mi odetchnąć, nadal żyję tym wszystkim. Brak mi słów i chociaż obiecałam sobie pisać porządne recenzje, to tutaj nie jestem w stanie skleić czegokolwiek. Hoover pozamiatała. Tyle w temacie.