#133 "Nieznajoma w domu" Shari Lapena

Kochani, dzisiaj po raz pierwszy nowa recenzja. A może napiszę tak: recenzja w nowym stylu. Właściwie to muszę się przyznać, że nie mam konkretnego planu co do niej. Na pewno dodam kilka zdjęć, a zamiast oceny w formie liczby znajdą się pewne znaczki bo taka forma podoba mi się bardziej. Skala ocen też będzie oczywiście inna bo znaczków będzie po prostu mniej. Mam nadzieję, że to utrzyma się długo i spodoba Wam się trochę bardziej. W razie jakiś sugestii czy pomysłów dawajcie śmiało znać czego chcielibyście więcej bądź mniej.

Tytuł: Nieznajoma w domu 

Autor: Shari Lapena 

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Zysk i S–ka

Data wydania: 30 października 2017

Kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

Ilość stron: 305

Opis:

Karen i Tom są szczęśliwi. Mają uroczy dom w północnej części stanu Nowy Jork, wciąż są praktycznie nowożeńcami i nie mają dzieci, które zakłócałyby im komfort wspólnego życia. Ale pewnego dnia po powrocie do domu Tom stwierdza, że Karen zniknęła – na podjeździe nie ma jej samochodu i wszystko wskazuje na to, że wyjechała w wielkim pośpiechu. Zostawiła nawet torebkę z dokumentami i telefonem komórkowym…

Nagle ktoś puka do drzwi – to policjanci, którzy chcą zabrać Toma do szpitala, do którego została przyjęta jego żona. Miała wypadek samochodowy – straciła panowanie nad pojazdem, kiedy pędziła z nieprzepisową prędkością przez najpodlejszą dzielnicę w mieście. Z wypadku Karen wyszła ze wstrząśnieniem mózgu i kilkoma zadrapaniami. W zasadzie szybko wydobrzała, jednak nie pamięta, co robiła i gdzie przebywała w momencie, kiedy rozbiła samochód. Gliniarze uważają, że rzekoma utrata pamięci jest z jej strony wygodnym posunięciem i podejrzewają ją, że kłamie.

Karen wraca do domu z Tomem. Pragnie wyzdrowieć i prowadzić dotychczasowe życie. Policja nie daje jej jednak spokoju. Okazuje się, że oboje z Tomem są sobie obcy. Każde z nich ma coś do ukrycia. Każde ma tajemnicę, dla której mogłoby nawet zabić, byleby tylko nie wydostała się na światło dzienne...

Co zrobić kiedy wmawiają Ci, że zabiłaś człowieka? 

Karen wiedzie beztroskie życie. Ma kochającego męża i piękny dom, a po drugiej stronie ulicy mieszka jej najlepsza przyjaciółka. Jednak całe jej szczęście posypało się jednej nocy gdy zadzwonił telefon. Karen wsiada do samochodu i rozbija go o słup. Trafia do szpitala gdzie niczego nie pamięta, a po pewnym czasie zostaje oskarżona o zabójstwo. Co ma zrobić kiedy mąż przestaje jej ufać, a ona sama nie wie jak było naprawdę? Myślę, że taki wątek tymczasowej utraty pamięci jest naprawdę ciekawy i można dzięki niemu bardzo rozbudować fabułę. Autorka na pewno to wykorzystała. Zanik pamięci Karen sprawił, że pojawiały się co i rusz nowe teorie, w które łatwo było uwierzyć. A jako, że my, czytelnicy, byliśmy w takiej samej sytuacji jak główna bohaterka czytało się tylko przyjemniej. To, że odkrywaliśmy na bieżąco razem z nią wydarzenia było fajne i czasami wydawało mi się, że jestem zszokowana czy zdezorientowana bardziej niż ona.

Nieznajoma w domu 

Powiem Wam, że tytuł z początku naprowadził mnie na to, że to Karen jest ową nieznajomą we własnym domu. Jako, że straciła chwilowo pamięć i mogła się nie odnaleźć we własnych czterech ścianach. Okazało się, że tytuł znaczy coś zupełnie innego, ale tego domyśliłam się niestety szybciej niż w połowie książki. Nie jestem jednak zła bo bawiłam się dobrze. Co z tą nieznajomą? Ano, wyszło po drodze wiele ciekawych informacji. Sprytnie ze sobą połączonych i uniemożliwiających logiczne myślenie. Ale to było świetne! Co i rusz nowe sprawy, teorie, a wszystko tak bardzo prawdopodobne, że nie wiadomo już w co wierzyć. A zakończenie? Mega!

Kiedy zbliża się koniec... 

Ten podtytuł mógłby znaczyć wiele i ja sama nie wiem w jakim sensie chciałabym Wam to opisać jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele. Na pewno nie spodziewałam się, że autorka w połowie książki obsadzi główną bohaterkę w więzieniu i wyjawi praktycznie wszystko. A jednak tak się stało i nie ma na co narzekać bo akcja rozwijała się tak szybko, że nawet nie zdążyłam mrugnąć. Możemy myśleć, że to już koniec dla Karen, jest w więzieniu, a jej los został już przypieczętowany. Co prawda nie została jeszcze skazana, ale wszystko wskazuje na nią, a jeśli ją nadal zawodzi pamięć, to co może zrobić? I bum! Niespodziewany zwrot akcji jakich zresztą tu wiele. Zaraz nadchodzi inny koniec i można by się spodziewać, że to już koniec końców, książka przeczytana, aż nagle autorka wyskakuje z takim zakończeniem...

Styl i konstrukcja

Książka składa się dokładnie z pięćdziesięciu rozdziałów. Można uznać, że to całkiem sporo jak na taką wcale nie grubą książkę. I ja uważam, że to sporo bo rozdziały i ogólnie wątki były króciutkie. Czasami nawet po trzy strony, ale trzeba przyznać, że to dobrze. Nie wiem jak Wy, ale ja wolę czytać właśnie tak napisane historie. Krótko i konkretnie, ale trzymając w napięciu cały czas. Dzięki temu czyta mi się zdecydowanie szybciej. Co do stylu autorki to nie mam zastrzeżeń. Co prawda nie mam do czego porównać, ale tą przygodę uważam za udaną i już poluję na jej kolejną książkę. Bardzo sprytnie i umiejętnie korzystała ze swojego talentu co zdecydowanie możemy zauważyć. Już kilkakrotnie wspomniałam o tym tajemniczym dla Was zakończeniu, ale warto o nim napomknąć. Nie spodziewałam się kompletnie takiego obrotu spraw, a morderca ukrywał się tak umiejętnie, że nadal jestem w szoku. Dodatkowo dosłownie ostatnie zdanie wryły mnie w fotel i aż zamarłam z przerażenia (sama nie wiem dlaczego). Mam nadzieję, że będzie kolejna część chociaż szczerze w to wątpię.

Podsumowując 

Książkę uważam za udaną. Nie mogę sobie przypomnieć w tym momencie żadnej wady jaką tu znalazłam, ale nie znaczy to, że jestem zachwycona. Historia była bardzo dobra, owszem, ale nie taka mega dobra, jeśli mnie rozumiecie. Czytało się bardzo dobrze i przyjemnie. Akcja cały czas się rozwijała i naprawdę ciężko było się oderwać. Uważam, że fani kryminałów będą jak najbardziej zadowoleni.

★★★★★