"Konsorcjum. Tom 1" A.S. Sivar

Tytuł: Konsorcjum. Tom 1

Autor: A. S. Sivar

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Novae Res

Data wydania: 25 grudnia 2018

Ilość stron: 584

Gatunek: literatura obyczajowa i romans

Ocena: 6/10

Nadia jest zadowoloną z życia, atrakcyjną singielką. Gdy po studiach przenosi się do Berlina i zaczyna sama dbać o swoje utrzymanie, niespodziewanie otrzymuje intratną propozycję zarządzania ekskluzywnym klubem nocnym na obrzeżach miasta. Dzięki Aśce, swojej najlepszej przyjaciółce, ma szansę robić to, co kocha, i wreszcie wykazać się swoimi umiejętnościami. Jest tylko jeden problem, a na imię mu Dominic Alexandrow. Porywczy i nieprzystępny szef Nadii, obdarzony hipnotycznym spojrzeniem i ciałem godnym boga seksu, może w każdej chwili sprawić, że dziewczyna wpadnie w poważne tarapaty.

~lubimyczytac.pl

Stety, niestety czytanie tej pozycji rozłożyło mi się bardzo w czasie. Początek pochłonęłam niezwykle szybko, potem jakoś zabrakło mi czasu na czytanie. Takie czytywanie chwilami bardzo mnie rozstrajało i nie do końca mogłam się na dłużej wczuć. Muszę przyznać, że początek tej historii, mimo iż był niezwykle przewidywalny i schematyczny, bardzo mi się spodobał. Autorka wprowadziła luźnych i pewnych siebie bohaterów, przez co od razu całość bardziej podniosła się w moich oczach. Dodatkowo jakoś tak po prostu dobrze się to czytało. Było naturalnie, bez przesady (mimo ze wciąż schematycznie). Taka prosta historia miłosna z niegrzecznym mężczyzna i niedostępną kobietą w roli głównej. Wszystko pięknie dopóki w końcu się nie przespali...

Koniec zalet, wady czas rozpocząć. Żałuję, ale jak do tej pory książkę oceniałam na 8/9, tak od tej chwili dawałam jej ledwo 5, a czasami nawet i mniej. Dlaczego? A już mówię! Wszystko co tylko możliwe w tego typu książkach: zazdrość, zazdrość do potęgi entej, gdzie lepiej nawet nie oddychaj przy innym bo twój luby może się wściec i to nie na żarty. On za to niech flirtuje z innymi na twoich oczach- to przecież świetna zabawa! Dodatkowo nagle wszyscy są Tobą zainteresowani, a twój luby przecież nie może tego znieść. Lepiej zostańcie w łóżku i róbcie to cały czas. O, zapomniałabym! Nie może obyć się bez zazdrosnej dziewczyny i niecodziennych akcji, które ta odwali byle tylko odsunąć Cię od ukochanego. To wszystko nie było by takie oddychające gdyby nie ilość. Za dużo!

Zabawne jest to, że mimo tylu wad wcześniej wymienionych, chcę poznać dalsze części. Chcę dalej śledzić losy Dominica i Nadii, jej zwariowanej i dziwnej przyjaciółki oraz ich znajomych. Chociaż realności w tej książce zdecydowanie brak, a autorka troszeczkę zaszalała i zdecydowanie dała się ponieść wyobraźni, to tytuł ten wspominać będę raczej pozytywnie. Polubiłam ten świat, wolny od "prawdziwych" problemów, pełen intryg, fochów i złości. Chcę go więcej, ale mam też nadzieję, że autorka trochę się pohamuje z zazdrością Dominica. Wszystko zniosę, ale to musi zmienić. Bez tego książka byłaby naprawdę świetna. Niestety, na ten moment słabe sześć, ale książkę polecam na luźny wieczór.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Novaeres.

"Inkub" Artur Urbanowicz

Tytuł: Inkub

Autor: Artur Urbanowicz

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Vesper

Data wydania: 3 kwietnia 2019

Ilość stron: 728

Gatunek: horror

Ocena: 9/10

Nad Suwalszczyzną za kilka dni pojawi się zorza polarna. W Jodoziorach, małej wiosce na prowincji, zostają znalezione spopielałe zwłoki małżeństwa. Wśród lokalnej społeczności miejsce to owiane jest złą sławą, słynie ze szczególnego nasilenia przemocy, chorób, zaginięć i samobójstw. Mówi się też o zjawiskach nadprzyrodzonych – niezidentyfikowanym zielonym świetle, odgłosach niewiadomego pochodzenia, a także o nawiedzonym domu. Miejscowi wierzą, że to on rozsyła wokół negatywną energię, która wydobywa z ludzi najgorsze instynkty.

Tajemnicami wioski żywo interesuje się młody dzielnicowy, który wkrótce popełnia samobójstwo. Sprawę jego śmierci bada Vytautas Česnauskis, policjant na wpół litewskiego pochodzenia z komendy miejskiej w Suwałkach. Odkrywa, że mroczna historia Jodozior ma swoje korzenie w latach siedemdziesiątych. Wtedy miała tam mieszkać kobieta, która parała się czarami…

~lubimyczytac.pl

Przyznam szczerze, że po poznanych do tej pory książkach pana Urbanowicza, po ten tytuł sięgnęłam w ciemno. Nie zastanawiałam się o czym, ile stron, gdzie dzieje się akcja. Biorę! Wiedziałam, że się nie zawiodę i nie pomyliłam się. Kolejny raz czapki z głów dla autora, toż to był sztos!

Fabuła Inkuba skupia się w dwóch epokach. W latach 70 oraz teraźniejszości. Oba te czasy łączy jedno- tajemnicze choroby, niewyjaśniona agresja i ona... Czarownica. A przynajmniej wszystko na to wskazuje. Z początku dosyć ciężko było mi się wczuć: za dużo obowiązków, za mało czasu na przyjemności, przez co czytanie tej cegiełki rozłożyło mi się dosyć sporo w czasie, a co za tym idzie niektóre momenty ulatywały mi z głowy. Mimo wszystko muszę przyznać, że bawiłam się znakomicie, a emocji zdecydowanie mi nie zabrakło. Ponad siedemset stron tak naprawdę akcji. "Tak naprawdę" gdyż cały czas miały miejsce dziwne zjawiska, a w międzyczasie na jaw wychodziły nowe fakty, czasem podejrzenia. Przez to czytelnik wciąż był w umysłowym ruchu i starał się nie tylko na bieżąco śledzić losy bohaterów, ale i rozwiązać zagadkę, ostrzec innych (jakby to miało jakikolwiek sens). Potem znowu działo się coś i coś, a jednocześnie nie czuło się przytłoczonym. Chciało się więcej i więcej! W najmniej spodziewanych momentach otrzymywałam takie opisy i scenki, że ciarki same się pojawiały, a głowa mimowolnie obracała się dookoła i lustrowała otoczenie w poszukiwaniu zła. Czytania tego w nocy nikomu nie polecam 😂 Trzeba jednak zaznaczyć, że autor po raz kolejny zaskoczył nas fabułą i jednocześnie utrzymał swój niezwykle wysoki poziom pisarski. Nie mam zastrzeżeń, liczę tylko na kontynuację, chcę więcej, zakończenie to dla mnie szok, za mało, za dużo! Tyle sprzeczności, tyle emocji! Coś niesamowitego!

Nigdy nie lubiłam kiedy w książce pojawia się policjant z problemami osobistymi, próbujący rozwiązać sprawę na własną rękę, a w międzyczasie otrzymujemy multum nudnych informacji o jego życiu. Tutaj chociaż można się pokusić o stwierdzenie, że było podobnie, nie odczuwało się tego w żaden znaczący sposób. Autor tak sprytnie skupił mnie wokół fabuły, że te chwile "obccości" zupełnie nie robiły na mnie wrażenia i mi nie przeszkadzały. Mało tego, miały pozytywny wpływ i na mnie i na akcję. Ciężko mi to wytłumaczyć, ale efekt (co dla mnie samej jest zaskoczeniem) okazał się pozytywny. Sam główny bohater nie irytujący, a momentami naprawdę intrygujący. Jego chęć odkrycia zagadki nie była podszyta zwykłym obowiązkiem pociągnięcia fabuły, a szczerą właśnie chęcią. Dla mnie to już jest coś, a reszta bohaterów wydawała się równie prawdziwa i ciekawa. Każda naturalna, a jednak mroczna i niepewna. Niepewność towarzyszyła mi tu na każdym kroku, moje stuprocentowe pomysły szły do kosza, kiedy autor dodawał nowe fakty i mieszał mi w głowie. Zakończenie? Szok. Szok, niedowierzanie i niedosyt. Lekki niepokój w sercu po poznaniu tej historii. To właśnie czuję po lekturze tej książki.

Ogromnie się cieszę, że miałam okazję przeczytać Inkuba. Książka ta okazała się kolejnym świetnym pomysłem autora, którego za każdą nową historią lubię coraz bardziej (a nie wiem czy to możliwe). Szanuję go za niezwykły talent do wymyślania i opisywania takich mrocznych historii, chcę tego więcej! Inkub z pewnością pozostanie w mojej głowie na długi czas, zresztą tak jak dwa pozostałe tytuły autora. Fani mrocznych historii z pewnością będą zadowoleni, zauroczeni i wszystko co najlepsze. Z góry wybaczcie za chaotyczną recenzję, ale tak wiele emocji we mnie buzuje, tak wiele ich chce wyrwać się na zewnątrz. Jestem po prostu ogromnie zadowolona!

Premiera 3 kwietnia!

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję wydawnictwu i autorowi.

"Pocałunek cienia" Richelle Mead

Tytuł: Pocałunek cienia

Autor: Richelle Mead

Tom/seria: Akademia Wampirów (tom 3)

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Data wydania: 8 września 2010

Ilość stron: 432

Gatunek: fantasy

Ocena: 9/10

Od czasu, kiedy Rose pokonała w walce strzygi, dręczą ją ponure myśli. Zaczyna widzieć duchy, które ostrzegają przed złem, jakie gromadzi się coraz bliżej bram Akademii. Dziewczynie coraz trudniej tłumić uczucia do Dymitra. Wie, że nie wolno jej pokochać innego strażnika. Ale czasem trzeba łamać reguły… Gdy zaprzysiężony wróg Lissy i Rose, Wiktor Daszkow, stanie przed sądem, napięcie w arystokratycznych wampirzych kręgach sięgnie zenitu. W straszliwej bitwie Rose będzie musiała wybierać między życiem, miłością oraz dwiema najbliższymi osobami… Czy jej decyzja oznacza ratunek tylko dla jednej z nich?

~lubimyczytac.pl

Jak trudno jest napisać cokolwiek o kontynuacji jakiejkolwiek książki. Już z tomem frugim miałam kłopot, a teraz czeka mnie nie lada wyzwanie. Obawiam się, że jeżeli ma być bez spojlerów, to będzie krótko, ale konkretnie. Nie ma chyba sensu na siłę rozpisywać się o niczym.

Pani Mead po raz kolejny udowodniła, dlaczego sięgam po jej serię kolejny raz. Po latach wymyślony przez nią świat jest równie dobry, co w czasach gimnazjum, a ja mam pewność, że wcale nie wyrosłam z takich historii. Bawiłam się znakomicie, jak do tej pory jest to najlepsza z części przeczytanych po latach, mimo że wiem co czeka mnie w kolejnej i wręcz mnie roznosi, żeby już po nią sięgnąć. Akcja rozgrywa się nadal w świecie wampirów, dampirów i morojów, najczęściej w murach Akademii Świętego Władimira. Wszystko współgra ze sobą, aż przyjemnie czytać. Fabuła, chociaż mogłoby się wydawać, że po rewelacjach otrzymanych poprzednio nie da się bardziej rozwinąć, intrygowała na nowo. Ciężko było się oderwać, graniczyło to z cudem. Akcja, miłość i poświęcenie. Tego drugiego było najmniej, najlepsze w tym było właśnie to, że nie skupiono się na błahych miłostkach. Teraz doceniam to bardziej i mocno szanuje. Za wymyślanie takiego świata i takiej akcji, ciężko nie zdjąć czapki z głowy. Szacunek!

Oprócz niezwykłej i wciągającej fabuły, jedenj z najlepszych książek fantasty jakie miałam okazje czytać, nadal dotrzymujemy towarzystwa głównym bohaterom. Chociaż wiele z nich przechodzi przemianę, to nie sposób się z nimi rozstać. Wykreowani idealnie. Spokojni, ale i wybuchowi, kiedy trzeba. Sympatyczni, ale i dający w kość, pokazujący swoje pazurki, czy mroczne oblicze. Wszystkiego po trochu, od każdego i w odpowiednich momentach. Nie dało czuć się od nich monotonności, emocji nie brakowało.

Pocałunek cienia po latach okazała się równie wyśmienitą częścią serii, co w gimnazjum. Najwidoczniej nigdy nie jest się za starym na magiczny świat pełen przygód i niezwykłych istot. Książka ta dostarczyła mi wielu wrażeń, przeżywałam ją niesamowicie. Bawiłam się znakomicie i już zacieram łapki na czwartą część.

"Dziecko z mgły" Renata Kosin

Tytuł: Dziecko z mgły

Autor: Renata Kosin

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Filia

Data wydania: 27 luty 2019

Ilość stron: 390

Gatunek: literatura współczesna

Ocena: 9/10

Alicja to szczęśliwa i spełniona singielka. Wiedzie spokojne i poukładane życie, które zostaje niespodziewanie wywrócone do góry nogami, gdy pojawia się w nim dziewczynka o nieznanym nikomu pochodzeniu i przeszłości. W dodatku niebawem okazuje się, że Mia nie jest zwyczajnym dzieckiem, a jeszcze dziwniejszy jest powód, dla którego Alicja musi się nią zaopiekować. 
Zaskoczona nową dla siebie sytuacją, początkowo usiłuje znaleźć z niej jak najlepsze wyjście i pozbyć się kłopotu, dopóki nie odkrywa, że to, w co została wbrew sobie wplątana ma związek z jej własną przeszłością. Ze zdumieniem uświadamia sobie, że ktoś dawno temu w zagadkowych okolicznościach częściowo pozbawił ją pamięci i tym samym wielu ważnych wspomnień z jej własnego dzieciństwa.
Alicja postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się, kto i dlaczego to zrobił. Przez to zostaje porwana przez kolejną lawinę coraz bardziej zaskakujących zdarzeń. Wkrótce do niej dociera, że jej życie tak naprawdę nigdy nie było ani spokojne, ani poukładane, ale pełne pozorów i niedomówień, z których wcześniej nie zdawała sobie sprawy.

~lubimyczytac.pl

Pierwsze spotkanie z autorką jak najbardziej uważam za udane. Mimo iż na początku ciężko było mi się wciągnąć, to zakończeniem Pani Renata skradła moje serce. Fabuła od pierwszej strony nabiera tempa i nie pozwala czytelnikowi na chwilę nudy. Od razu przeszliśmy do sedna sprawy i pojawienia się w życiu bohaterki dziewczynki. Czy było to naturalne i realne? W większości tak, trudno mi jednak ocenić postać, znajdującą się nagle w takiej sytuacji. Potem niestety zaczynałam się nudzić. Opisane zostało codzienne życie bohaterek i próba oswojenia się z nową sytuacją. Próba nawiązania kontaktu z Mią, zrozumienia jej i chęć pomocy. W międzyczasie kolejne próby rozwiązania zagadki, jakim było pojawienie się dziewczynki w życiu głównej bohaterki. I tutaj z każdą kolejną stroną, z każdym kolejnym odkryciem coraz ciężej było mi się oderwać. Nowe problemy, nowe tajemnice i nowe spekulacje dotyczące rozwiązania. A w tym wszystkim ja, czytelnik, który próbuje wszystko pomieścić w głowie i sam dojść do rozwiązania tych tajemnic. I mimo że próbowałam, naprawdę mocno, to nie byłam nawet w stanie przewidzieć tego co ma mi do zaoferowania autorka. Zwaliła mnie z nóg i sprawiła, że marzę o kontynuacji!

W takich historiach ciężko jest subiektywnie ocenić bohaterów. Bo skoro z założenia nie jest to literatura fantastyczna to doszukujemy się jakichkolwiek oznak nierealności, które z reguły nam przeszkadzają. Tutaj nie było inaczej, a każda odbiegająca od normalnego życia scenka, sprawiała, że dogłębniej przypatrywałam się bohaterom. Jak zareaguje w takiej sytuacji? I chociaż czasami zdarzały się takie naciągane reakcje, to nie mogę napisać, że są one winą autorki. W inny sposób nie była w stanie pociągnąć akcji, a jednak poradziła sobie znakomicie. I miło się to czytało, z biegiem czasu coraz lepiej czułam się w tej historii. Zżyłam się z bohaterami, żyłam ich problemami. Pękało mi serce kiedy i oni cierpieli, a każdy kolejny stres przyprawiał mnie o szybsze bicie serca. Nie mam się do czego przyczepić względem bohaterów. Do swojej roli każdy przygotowany był idealnie.

Jestem zadowolona z lektury tej książki. Kończąc ją, doceniłam każdy jej aspekt i drobne niedogodności, czy niedociągnięcia. Przy tak skomplikowanej fabule i tak wielu szczegółach nie sposób jest pamiętać o wszystkim, a mimo to nie mogę tu za bardzo narzekać. Mimo że na początku ciężko było mi się wczuć i niekoniecznie polubiłam małą dziewczynkę, która pojawiła się w życiu Alicji, to kończąc czytać doceniłam każde jej dziwne zachowanie. Kiedy wszystko zostało wyjaśnione, poczułam niezwykły szacunek do autorki za tak niebywale dobrze wymyśloną fabułę. I dociągniętą do końca bo przecież to niezwykle istotne, żeby po drodze się nie pogubić. Osobiście jestem zdecydowanie na tak i wszystkim gorąco polecam!

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Filia.

"Anka i piekło szczęścia" Nina Majewska-Brown

Tytuł: Anka i piekło szczęścia

Autor: Nina Majewska-Brown

Tom/seria: Anka (tom 3)

Wydawnictwo: Edipresse Książki

Data wydania: 16 stycznia 2019

Ilość stron: 320

Gatunek: literatura obyczajowa i romans

Ocena: 10/10

Marzenie o wielkiej miłości stało się dla Anki drogą do emocjonalnego piekła. Nie dość, że zdradziła męża, to nowy ukochany okazał się groźnym stalkerem. Anka nigdy nie podejrzewałaby siebie, że dobrowolnie wpakuje się w takie kłopoty… Przecież właśnie teraz miała przeżywać najpiękniejszy czas swojego życia! Nowa miłość, nowe rozdanie, nowa ONA

~lubimyczytac.pl

Fabuła trzeciej części skupia się na losach tytułowej Anki i jej problemach. Kłopoty z coraz bardziej przerażającym kochankiem i młodym synem, który w krótce zostanie ojcem. Całość już teraz prezentuje się wybornie, a dodając do tego niezwykłą lekkość w pisaniu autorki i niewymuszoną grację w tworzeniu historii, otrzymamy coś bardzo dobrego. I Tak też było! Bawiłam się wyśmienicie od samego początku. Pokochałam panią Ninę za wspaniałe pióro, za to że nie byłam w stanie się oderwać. Czuło się jakbyśmy byli z bohaterami. A działo się wiele! Zero nudy, emocji aż nadmiar. Akcja szybka i niebanalna. Relacja z kochankiem, która przeradza się w coś dziwnego, wręcz chorego. Nie było miary, która mogłaby mnie oderwać od tego wątku. Przeżywałam go chyba bardziej niż sama Anka, wciąż czekając w niemym przerażeniu co jeszcze może się stać. I muszę przyznać, że chociaż nie brzmi to zbyt kolorowo, to te uczucia były jak najbardziej pozytywne. Dodatkowo pani Nina postawiła na wątek młodych ludzi, którzy zostają rodzicami i nakreśliła czytelnikowi nie tylko jasne strony takiej sytuacji. To było wzruszające i pouczające zarazem. Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego w tego typu literaturze.

Tytułową bohaterkę niestety nie zawsze lubiłam w stu procentach. Jej ciągły lęk przed wyjawieniem prawdy doprowadzał mnie do szału. Bo chociaż rozumiem, że nie chciała stracić rodziny, to wychodzę z założenia, że i tak kiedyś wszystko wyjdzie na jaw, jaki jest sens w przedłużaniu swojego cierpienia? Ale jak widać można. Właściwie to co właśnie napisałam to jedyny minus, jaki znalazłam w całej książce. Naprawdę. Reszta bohaterów wykreowana w sposób idealny do sytuacji, jednych da się lubić, innych mniej, ale każdy wnosił coś ważnego i wyjątkowego, tworząc spójną i wartą poznania całość.

Anka i piekło szczęścia okazała się wspaniałą historią na jeden wieczór. Chociaż jest to trzeci tom i autorka niewiele  wspominała z poprzednich części, to wiem, że na pewno je poznam. Panią Ninę zaliczam do grona tych lepszych pisarek, których styl od razu przypadł mi do gustu, a opisana historia długo pozostanie w głowie. W tej książce otrzymamy tak wiele, że nie sposób tego opisać. Jestem nią tak zachwycona, że jedyne co jeszcze ma sens tu dodać to: polecam!

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Edipresse Książki.