#98 "Panika" Lauren Olivier

Tytuł: Panika

Autor: Lauren Oliver

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania:2 lutego 2016

Ilość stron:360

Opis:

Wyobraź sobie senne, pogrążone w beznadziei miasteczko.Wyobraź sobie dziewczynę, która nie wierzy, że może ją spotkać coś dobrego.Wyobraź sobie grę, w której każdy musi podjąć śmiertelne ryzyko, by wygrać wielką nagrodę – przepustkę do lepszego życia.Ta gra to Panika. Nikt nie wie, kim są sędziowie, którzy wymyślają zadania i czuwają nad przebiegiem rywalizacji. Uczestnicy zostają zmuszeni do przesunięcia własnych granic, do wyjścia poza strefę bezpieczeństwa, do stawienia czoła najgłębszym lękom.Dziewczyna ma na imię Heather. Od zawsze pogardzała grającymi w Panikę. Ale kiedy jej chłopak odchodzi do innej, pełna wściekłości, bólu i rozpaczy zmienia swoje podejście i decyduje się przystąpić do rywalizacji. Nigdy nie spodziewała się, że to zrobi. Aż do tego lata.

Chyba skądś to już kojarzę...

Od samego początku historia przypominała mi Nerve, film/książkę, o której zapewne większość z Was już słyszała. Tutaj również mamy podobną grę, która nie zawsze jest bezpieczna. Muszę przyznać, że był to bardzo ciekawy wątek chociaż uważam, że pani Oliver mogła rozwinąć go bardziej i skupić się przede wszystkim na nim. Po drodze mieliśmy jeszcze kilka pobocznych historii, które były równie ciekawe, ale mam wrażenie, że wszystko to było napisane tak pobieżnie i trochę napiszę tu, trochę tu. Wyszło w końcu tak, że czułam iż każdy wątek napisany był po najmniejszej linii oporu.

"Ale owady w zasadzie lubił, uważał je za fascynujące. W jakimś sensie były podobne do ludzi - głupie i czasami bezwzględne, kiedy zaślepiał je egoizm."

Co to za książka gdy główny bohater nie ma ciężkiego życia?

W większości książek jakie czytam mamy właśnie ten schemat. Okropne życie, albo dramatyczna przeszłość. Czasem nawet te dwie rzeczy połączone. Dla mnie jest to już męczące bo rzadko kiedy zdarza się, że autor umie to ciekawie i oryginalne wpleść w fabułę, a tutaj niestety nie było to takie. Tym bardziej, że Ci bohaterowie, których poznaliśmy i o których co nieco więcej wiemy, mają taką właśnie przeszłość. Nie podobało mi się to i czułam, że autorka nie wie co wymyślić, żeby miało to ciekawe połączenie.

"Ludzie zaskakiwali. I to w najbardziej nieoczekiwany sposób. To była właściwie jedyna rzecz, której można było być pewnym."

Znowu narzekam? Co jest ze mną nie tak?

Ostatnio większość książek, które czytam nie spełniają moich oczekiwań i wypadają słabo. Nie chcę żebyście myśleli, że i ta historia mimo samych wad, które wymieniłam była zła. Na swój sposób naprawdę mocno mnie zaciekawiła i pochłonęłam ją w błyskawicznym tempie. Czytało mi się bardzo przyjemnie i chociaż koniec mnie nie zadowolił (uważam, że autorka mogła więcej szczegółów podać) to całość wypadła dobrze.

"Nikt nie powinien być szczęśliwy, kiedy my sami jesteśmy przygnębieni - a już na pewno nie najlepsi przyjaciele. Takie powinno być prawo."

Podsumowując

Długo zwlekałam z sięgnięciem po tą książkę i nie wiem czy żałuję. Było fajnie, ale bez szału. Długo o niej pamiętać nie będę, ale też była to ciekawa i przyjemna przygoda. Po raz kolejny recenzja bez ładu i składu (za co przepraszam), ale znowu nie wiem co myśleć po przeczytaniu i co mogłabym napisać. Cóż, mimo to Panika to książka napisana na poziomie, pani Oliver pokazała, że nie obniża swojej poprzeczki więc Ci, którzy lubią jej twórczość na pewno będą zadowoleni.

Moja ocena: 7/10 (bardzo dobra)