"Gdyby ocean nosił Twoje imię" Tahereh Mafi

Tytuł: Gdyby ocean nosił Twoje imię

                          Autor: Tahereh Mafi

Seria/tom: ---

Wydawnictwo: Wydawnictwo We Need Ya

Data wydania: 30 październik 2019

Ilość stron: 315

Gatunek:  literatura młodzieżowa

Ocena: 4/10

Bycie inną nie musi oznaczać bycia gorszą. Ale świat nie jest idealny i Shirin naprawdę nie ma łatwego życia. Minęło kilkanaście miesięcy od głośnego zamachu z 11 września. To wyjątkowo burzliwy czas zwłaszcza dla szesnastoletniej muzułmanki, która nie zgadza się na to, co zgotował jej los.

Shirin doskonale wie, jak okropni mogą być ludzie. Jest zmęczona agresywnymi spojrzeniami, poniżającymi komentarzami, nawet przemocą fizyczną, które spotykają ją ze względu na hidżab. Z każdym dniem bardziej zamyka się w sobie i coraz silniej oddaje muzyce i tańcowi.

Wszystko jednak się zmienia, gdy na jej drodze staje Ocean James.

Jest pierwszą osobą, która chce poznać prawdziwą Shirin.

Ale czy dziewczyna jest gotowa, by komukolwiek zaufać?

~lubimyczytac.pl

Dawno temu pokochałam autorkę za serię Dotyk Julii, która od razu skradła moje serce. Nie miałam większych obaw sięgając po ten tytuł, byłam pewna kolejnej świetnej historii, tym bardziej po tylu zachwytach blogerów. Niestety. Tym razem szczęście mi nie dopisało, a książka wywołała we mnie sprzeczne emocje. Jestem totalnie zawiedziona i rozczarowana.


Głównym wątkiem powyższego tytułu jest rasizm. To na nim skupia się autorka i nie można nie napisać, że świat powinien czytać o tym dużo więcej. Pani Mafi jednak opisała to w sposób niekoniecznie do mnie przemawiający. Nie, stop. Inaczej. Sam wątek rasizmu był jak najbardziej w porządku, to relacja głównych bohaterów tak mnie zirytowała i rozproszyła. Zacznę od tego, że Shirin przeprowadza się dosyć często i kiedy pojawia się w nowym otoczeniu stara się za wszelką cenę unikać ludzi, tym bardziej kiedy są oni dla niej tak nie mili. Kiedy w jej życiu pojawia się Ocean- chłopak, z którym pracuje w parze na zajęciach, coś zaczyna się zmieniać. I można by rzec, że schemat goni schemat, a jednak postaci zarówno Shirin, jak i Ocean'a są tak niebanalne, że schemat zdecydowanie się tutaj kończy. Mogłabym teraz napisać, że ich historia złamała mi serce i nie mogłam się oderwać, ale byłaby to totalna bzdura. Przede wszystkim irytowały mnie ich dialogi. Miałam wrażenie, że głównie porozumiewają się ze sobą za pomocą "aha" i "okej". Dawno nie czytałam czegoś tak irytującego. Ich znajomość także rozwijała się w dziwny sposób. Raz byli pewni, że muszą być ze sobą, aby chwilę później odpuścić. I z jednej strony autorce zależało na pokazaniu skutków rasizmu, a z drugiej totalnie popsuła wątek miłosny. Ktoś powie: to nie jest istotny wątek w tej historii, a jednak to na tym oparła swoją książkę autorka. Więc albo w te stronę, abo w drugą.

Działo się tutaj wiele. Nie powiem, że nie wzruszyła mnie sytuacja Shirin, której łatwo w życiu nie jest. Jestem jednak zorientowana w świecie i wiem, jacy ludzie potrafią być okrutni. Oczywiście, było mi jej żal i uważam, że autorka umiejętnie przedstawiła jej sytuację jeżeli chodzi o pojawienie się w hidżabie w szkole pełnej amerykańskich nastolatków. Mam jednak żal, że tak wiele rzeczy zostało wyolbrzymionych. Możecie się ze mną nie zgodzić, ci którzy czytali, ale to co działo się pod koniec w życiu tych dwojga, momentami było lekką przesadą. A jeżeli chodzi o samych bohaterów to zupełnie nie przypadli mi oboje do gustu. Shirin sama nie wiedziała czego chce, i chociaż jej się nie dziwię po tym wszystkim co przeszła, to jednak mnie irytowało jej ciągle zmienianie zdania. Ocean byłby postacią idealną i chłopakiem, w którym sama mogłabym się zauroczyć, gdyby nie fakt, że dosyć często odpuszczał pod koniec i że tak często był niepewny swojego zachowania.

Sama relacja między bohaterami była ciekawa bo opisana w inny sposób. Gdzie ona kategorycznie nie chciała się z nim zaprzyjaźnić, a on bezceremonialnie wpraszał się do niej na obiad. Z jednej strony urocze, z drugiej nużące. Nie wiem dalej co sądzić o tej książce. Bardzo się zawiodlam i mam ogromny żal do autorki za to zakończenie. Na samą myśl aż mnie ściska w środku i nie przekonuje mnie to, że dzięki temu będę dłużej myślała o tej historii. Nie po tym co wcześniej mi zaserwowano. No cóż... Tym razem nie trafiono w mój gust, ale cieszę się że poznałam tę historię.