#110 "7 razy dziś" Lauren Oliver

Tytuł: 7 razy dziś 

Autor: Lauren Oliver 

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Moondrive

Data wydania: 3 czerwca 2015

Ilość stron: 384

Opis:

Nazywam się Sam Kingston. Jestem popularna, mam przystojnego chłopaka i szalone przyjaciółki, z którymi świetnie się bawię. Czuję się lepsza od nudnych kujonów i śmieję się z dziewczyn, które nigdy nie dostały liściku miłosnego. Robię, co chcę i kiedy chcę. Nie obchodzi mnie, czy kogoś zranię, bo i tak wszystko uchodzi mi na sucho. Aż do dzisiaj…

Wychodzę z imprezy. Oślepiają mnie światła samochodu jadącego z naprzeciwka. Czuję niewyobrażalny ból. Spadam w niekończącą się pustkę.

Umarłam?

A jednak budzę się w swoim łóżku. Tylko że znów jest piątek 12 lutego, a ja od nowa przeżywam ten sam dzień. Czy naprawdę zasłużyłam na tak surową karę? Chcę tylko odzyskać moje idealne życie. Bo przecież było idealne, prawda?

Nie miałam tej książki w planach, tak jakoś mi się trafiło, że papierowa wersja do mnie trafiła więc nie mogłam jej ot tak zostawić. Nigdy nie chciałam jej przeczytać, to film, który całkiem niedawno ukazał się na ekranach mnie zainteresował. Zwiastun był ciekawy, więc skoro nie udało mi się obejrzeć całości to skorzystałam z okazji i sięgnęłam po książkę. I wiecie co? Bardzo żałuję. Był to jedna z tych historii, które niezmiernie mi się dłużyły, a kiedy nadszedł koniec byłam przeszczęśliwa.

Może dla ciebie jest jakieś jutro. Może dla ciebie istnieje tysiąc kolejnych dni albo trzy tysiące, albo dziesięć- tyle czasu, że możesz się w nim zanurzyć, taplać do woli, że możesz pozwolić by przesypywał ci się przez palce jak monety. Tyle czasu, że możesz go zmarnować

Zacznę od fabuły. Jest to na pewno na swój sposób oryginalne gdyż praktycznie w ogóle nie spotykam się z wątkiem powtarzania się dnia; na pewno nie w książkach. Mogłoby wydawać się, że będzie to bardzo nudne bo w końcu ile można czytać o tym samym dniu? I owszem tak było, mimo że Sam każdy kolejny raz próbowała przeżyć w inny sposób to koniec końców to było po prostu nudne. I nie ważne ile dramatów wpakowała tam autorka to i tak było słabe. A niejednokrotnie nie trzymało się kupy. Tu trochę napisze o tym, tam wspomnę jakąś historię sprzed lat. Nie mam pojęcia co właściwie miało być takim głównym wątkiem, jaki był cel Sam i ogólnie tej historii. Co chwila pojawiało się coś nowego, nowe wspomnienia, ale te główne 'dzienne' wątki pozostawały bez zmian nudne i nie mogłam się w nie wczuć. A zakończenie? Koszmar. Nie mam pojęcia czy ten powtarzający się cykl zakończył się czy po ostatnim czynie głównej bohaterki to wszystko ustało. Jednym słowem: słabo.

Myślę, że główna wina leżała w bohaterach. Od pierwszej strony nie polubiłam Sam, a jej koleżanek tym bardziej. Typowa szkolna śmietanka towarzyska, która może wszystko i nigdy nie ma wyciągniętych konsekwencji. I może Sammy była inna, ale nie zmienia to faktu, że na początku działa jak jedna z nich, a jej puste zachowanie i charakter nie pozwoliły mi się z nią zaprzyjaźnić. Nie mam pojęcia co ja robiłabym powtarzając w kółko ten sam dzień, wiedząc, że wszystko mi wolno bo w końcu jutro znowu wszystko zacznie się od nowa. Ale jej sposób przetrwania i przeżywania piątku był według mnie zmarnowany.

Tak chyba wyglądają wszystkie pożegnania - przypominają skok w przepaść. Najtrudniej podjąć decyzję, że się to zrobi. Kiedy już się leci, nie można zrobić nic innego, jak tylko się temu poddać.

Nie wiem jak mam podsumować tą książkę. Z jednej strony pani Oliver pokazała nam prawdziwe oblicze szkoły, to jak ona funkcjonuje, jak mało popularne osoby mają przechlapane, a popularnym wszystko uchodzi na sucho. Różne szczeble tej popularności. Jednocześnie te właśnie popularne osoby bardzo zniechęciły mnie do dalszego, ogólnie do czytania. Nie zawsze też rozumiałam co się dzieje, a całość nie za bardzo przypadła mi do gustu. Bardzo często mocno się nudziłam, a jedny moment radości, pozytywnych emocji to chwila gdy skończyłam czytać. Jak dla mnie, chociaż nie uważam, że pani Lauren Oliver ma jakiś wielki talent, to tym razem myślę, że mogła dać z siebie więcej.

Moja ocena: 5/10 (dobra)