#147 "Czasami kłamię" Alice Feeney

Tytuł: Czasami kłamię 

Autor: Alice Feeney

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: W. A. B. 

Data wydania: 23 października 2017

Ilość stron: 400 

Kategoria: thriller/sensacja/kryminał 

Zarys fabuły 

Amber leży w szpitalu. Jest w śpiączce i niczego nie pamięta. Każdy uważa, że kobieta nic nie słyszy i nic do niej nie dociera, jednak prawda jest inna. Kiedy do jej uszu zaczynają dochodzić podejrzane słowa, ta zaczyna sobie wszystko przypominać. A prawda jest przerażająca.

Jedna kobieta, trzy historie 

Zazwyczaj bardzo lubię kiedy w książce oprócz teraźniejszości pojawiają się również wątki z przeszłości. Można lepiej zapoznać się z bohaterami i bardzo często ma to wielki wpływ na ich chwilę obecną. W tym przypadku autorka postawiła na zdecydowane rozwinięcie takiej sytuacji i wplotła aż trzy wątki w różnych odstępach czasowych. Nie ukrywam, że całość bardzo jej się udała jednak na początku było to co najmniej mylące. Jak teraźniejszość w szpitali i czas na kilka dni przed wypadkiem potrafiłam zrozumieć, tak nie widziałam sensu w zapiskach z pamiętnika jakiejś dziewczynki. Nie ukrywam, że mimo to, to właśnie ten pamiętnik najbardziej mnie zaintrygował, a kiedy historia rozwinęła się na dobre, a wszystko nabrało sensu ja doznałam praktycznie szoku. Trzeba oddać autorce, że naprawdę się spisała. Każdy czas i wątek rozwinęła maksymalnie, a tempo wbrew pozorom, nabrała bardzo szybkie dzięki czemu w każdym z tych trzech czasów akcja rozwijała się niesamowicie ciekawie aż ciężko było się oderwać.

Dwie dziewczyny podobne jak dwa ziarna groszku z jednego strączka

Wątek sióstr był tutaj co najmniej dziwny. I nie mam na myśli niczego związanego z warsztatem pisarskim autorki. Wykreowała ona po prostu bohaterki w ten, a nie inny sposób i cała ich relacja wręcz ociekała dziwnością. Od samego początku miało się wrażenie, że w rodzinie dziewczyn i jej relacjach jest coś niepokojącego. Było mi żal Amber, głównej bohaterki, że musiała znosić życie w cieniu bardziej kochanej siostry. Kierowałam do niej wyrazy współczucia i byłam w szoku kiedy na jaw wychodziły nowe tajemnice z przeszłości. Claire natomiast, jej siostra, przykładna żona i matka, od razu wzbudziła moją podejrzliwość. Jej bardzo zażyłe stosunki z mężem siostry i dziwne spojrzenia w jej stronę sprawiały, że byłam pewna zakończenia całej tej historii, ale autorka pokazała mi, że to co jest tak oczywiste zazwyczaj wcale nie jest prawdziwe. I tak też się okazało. Nie wiem czy uznacie to za spojler jeżeli tak to proszę ominąć ten fragment. Otóż okazało się, że mnóstwo wątków, które do tej pory czytałam z udziałem dziewczyn okazało się nie prawdą. Osoby biorące udział w rozmowie czy pewne wydarzenia w ogóle nie miały miejsca. Nie istniały. Tak właśnie została przedstawiona nam Amber- kobieta, która czasami kłamie.

Moje odczucia 

Uważam, że książka była naprawdę dobra. Chociaż z początku niczym szczególnym się nie wyróżniała to autorka pokazała na co ją stać. Nie nudziłam się, to na pewno. Wątki były ciekawe i chociaż na początku wydawało mi się, że nie mają ze sobą żadnego połączenia to kiedy wszystko stało się jasne, multum informacji i szoku błyskawicznie na mnie spadł. Wielokrotnie nie byłam przygotowana na taki obrót wydarzeń. Inną sprawą jest to, że książka wywoływała we mnie przeróżne uczucia. Totalna skrojność, ale bardziej tych negatywnych cech. Nie znaczy to jednak, że to minus książki. Chodzi mi raczej o to, że przez całą historię towarzyszyła mi niepewność co dalej się wydarzy. Zaciekawienie co tak naprawdę się stało. Szok kto to zrobił i jak się do tego przygotowywał. Obrzydzenie i wściekłość kiedy Amber teoretycznie niczego nie świadoma leżała, a jednak działa jej się krzywda. I wreszcie na koniec... Zdezorientowanie. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Zdecydowanie nie jest to typowy happy end bohaterów i jestem w totalnym (znowu) szoku, że to wszystko w ogóle się udało.

Podsumowując 

Sięgając po tę książkę miałam lekkie obawy. Niby zabrałam się za nią sama z siebie, ale nie wiem co mnie podkusiło. Nie mam pojęcia o co chodzi, ale mam takie wrażenie, że to nie był mój typ/gatunek, a przecież to nie prawda. W każdym bądź razie chodzi mi o to, że mimo początkowej niechęci do tego tytułu jestem bardzo z niego zadowolona. Chociaż na z pierwszymi stronami było wręcz przeciętnie to nie mogę nie zauważyć jak szybko i sprawnie rozwinęła się akcja. Wciągnęło mnie niesamowicie, a całość była tak skomplikowana, a zarazem tak dobra, że nic tylko zachęcać was do sięgnięcia. Z drugiej strony wiedzcie, że jestem zachwycona, ale jednak to nie jest takie zachwycenie typu 'o mój Boże, nigdy o niej nie zapomnę'. Jeżeli rozumiecie co mam na myśli ☺

"Niektórzy ludzie stają się duchami, jeszcze zanim umrą."

"Strach przed nieznanym jest zawsze większy niż strach przed tym, do czego się już przyzwyczailiśmy."

★★★★★