"Pocałunek cienia" Richelle Mead

Tytuł: Pocałunek cienia

Autor: Richelle Mead

Tom/seria: Akademia Wampirów (tom 3)

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Data wydania: 8 września 2010

Ilość stron: 432

Gatunek: fantasy

Ocena: 9/10

Od czasu, kiedy Rose pokonała w walce strzygi, dręczą ją ponure myśli. Zaczyna widzieć duchy, które ostrzegają przed złem, jakie gromadzi się coraz bliżej bram Akademii. Dziewczynie coraz trudniej tłumić uczucia do Dymitra. Wie, że nie wolno jej pokochać innego strażnika. Ale czasem trzeba łamać reguły… Gdy zaprzysiężony wróg Lissy i Rose, Wiktor Daszkow, stanie przed sądem, napięcie w arystokratycznych wampirzych kręgach sięgnie zenitu. W straszliwej bitwie Rose będzie musiała wybierać między życiem, miłością oraz dwiema najbliższymi osobami… Czy jej decyzja oznacza ratunek tylko dla jednej z nich?

~lubimyczytac.pl

Jak trudno jest napisać cokolwiek o kontynuacji jakiejkolwiek książki. Już z tomem frugim miałam kłopot, a teraz czeka mnie nie lada wyzwanie. Obawiam się, że jeżeli ma być bez spojlerów, to będzie krótko, ale konkretnie. Nie ma chyba sensu na siłę rozpisywać się o niczym.

Pani Mead po raz kolejny udowodniła, dlaczego sięgam po jej serię kolejny raz. Po latach wymyślony przez nią świat jest równie dobry, co w czasach gimnazjum, a ja mam pewność, że wcale nie wyrosłam z takich historii. Bawiłam się znakomicie, jak do tej pory jest to najlepsza z części przeczytanych po latach, mimo że wiem co czeka mnie w kolejnej i wręcz mnie roznosi, żeby już po nią sięgnąć. Akcja rozgrywa się nadal w świecie wampirów, dampirów i morojów, najczęściej w murach Akademii Świętego Władimira. Wszystko współgra ze sobą, aż przyjemnie czytać. Fabuła, chociaż mogłoby się wydawać, że po rewelacjach otrzymanych poprzednio nie da się bardziej rozwinąć, intrygowała na nowo. Ciężko było się oderwać, graniczyło to z cudem. Akcja, miłość i poświęcenie. Tego drugiego było najmniej, najlepsze w tym było właśnie to, że nie skupiono się na błahych miłostkach. Teraz doceniam to bardziej i mocno szanuje. Za wymyślanie takiego świata i takiej akcji, ciężko nie zdjąć czapki z głowy. Szacunek!

Oprócz niezwykłej i wciągającej fabuły, jedenj z najlepszych książek fantasty jakie miałam okazje czytać, nadal dotrzymujemy towarzystwa głównym bohaterom. Chociaż wiele z nich przechodzi przemianę, to nie sposób się z nimi rozstać. Wykreowani idealnie. Spokojni, ale i wybuchowi, kiedy trzeba. Sympatyczni, ale i dający w kość, pokazujący swoje pazurki, czy mroczne oblicze. Wszystkiego po trochu, od każdego i w odpowiednich momentach. Nie dało czuć się od nich monotonności, emocji nie brakowało.

Pocałunek cienia po latach okazała się równie wyśmienitą częścią serii, co w gimnazjum. Najwidoczniej nigdy nie jest się za starym na magiczny świat pełen przygód i niezwykłych istot. Książka ta dostarczyła mi wielu wrażeń, przeżywałam ją niesamowicie. Bawiłam się znakomicie i już zacieram łapki na czwartą część.