"Ślad po złamanych skrzydłach" Sejal Badani

Tytuł: Ślad po złamanych skrzydłach

                          Autor: Sejal Badani

Seria/tom: ---

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Data wydania: 26 październik 2017

Ilość stron: 488

Gatunek:  literatura obyczajowa, romans

Ocena: 6/10

Kiedy ojciec Sonyi zapada w śpiączkę, młoda kobieta niechętnie powraca na łono rodziny, którą zostawiła przed laty. Odkąd dziewczyna opuściła dom, żyła z dala od wszelkich zobowiązań, podczas gdy jej spokojna siostra Trisha odnalazła się w perfekcyjnym domu na amerykańskich przedmieściach, a ambitna Marin konsekwentnie budowała karierę zawodową. Wszystkie kobiety pamiętają czas, kiedy cała rodzina żyła szczęśliwie w Indiach i wszystkie starają się na swój sposób radzić sobie z dramatycznymi zdarzeniami, które spotkały je po przyjeździe do USA.

Jednak kiedy siostry i matka spotykają się ponownie, pogrzebane tajemnice zaczynają wychodzić na światło dzienne. Patrząc na nieprzytomnego ojca – ofiarę rasizmu, a później sprawcę okrutnej przemocy, kobiety zmagają się z osobistymi demonami. Rozdrapując wciąż niezagojone rany, muszą uporać się ze wstydliwym uczuciem nadziei, aby ich ojciec nigdy nie wyzdrowiał

~lubimyczytac.pl

Książka ta sporo już leżała na mojej półce, ale ciężko było mi się za nią zabrać. Skusiła mnie jej okładka, a teraz kiedy nadeszła pora jej przeczytania, zupełnie nie mogłam się do tego zmusić. Czytanie o dorosłych i ich problemach nie jest teraz czymś, na co mam ochotę, a właśnie z taką fabułą musiałam się tutaj zmierzyć. Losy indyjskiej rodziny, której spotyka wiele nieszczęść i opia tego, jak w dorosłym już życiu kobiety próbują sobie poradzić. Nie ukrywam, że przemoc w domu i jej wpływ na późniejsze życie to niezwykle ważny temat, a autorka opisała to umiejętnie, jednak ja liczyłam na coś innego. Czego oczekiwałam nie wiem nawet ja sama, ale temat ten był dla mnie po prostu zbyt ciężki. Czytanie o tym, jak życie zbudowane na przemocy i strachu zaczyna się rozpadać... zasmucało mnie. Zasmucało mnie jak dorosłe już kobiety zupełnie nie potrafią odnaleźć się w życiu, ciągle targane wspomnieniami przeszłości. Istotne jest nagłośnienie takich spraw, a duszenie tego w sobie i oczekiwanie, że przeszłość to przeszłość i nie trzeba do tego wracać jest głupim pomysłem, co pani Badani w przejrzysty sposób pokazuje. 

Ciężko było patrzeć jak życie niewinnych kobiet rozpada się z dnia na dzień, przez ich własną chęć dochowania tajemnicy. Irytowało mnie niezwykle ich zachowanie, kiedy to wolały zaprzepaścić budowaną od lat relację z własnym mężem bądź córką, byle tylko utrzymać pozory doskonałości. Nie mogłam pojąć dlaczego za wszelką cenę unikają szczęścia, myśląc, że skoro w dzieciństwie było źle, zawsze musi tak już być. Być może i nie byłam nigdy na miejscu takiej osoby, ale nie zrozumiem nigdy tego, że nie próbują chociaż one zawalczyć o swoje. 

Nie ukrywam, że męczyłam się z tą historią. Chciałam jak najszybciej mieć ją za sobą, nie czułam potrzeby zagłębiać się w to bardziej. To, jak każda z tych kobiet dawała w całości kontrolować swoje życie... Nie dla mnie są takie książki, nie mogę znieść wewnętrznej złości na nie. Nie sądźcie, że jest to zła książka. Nic bardziej mylnego. Autorka umiejętnie wykreowała postaci, stworzyła je idealnie na wzór takiej, a nie innej rodziny. Ich zachowanie, tok myślenia. Bardzo dogłębnie i poprawnie opisała ich przemianę i życie z konsekwencjami przemocy w dzieciństwie. To wszystko było dobre, w porządku. Ja jednak oczekiwałam czegoś innego, być może trochę lżejszego. Tymczasem Ślad po złamanych skrzydłach okazało się dosyć wymagającą lekturą. Bardzo dobrą, ale nie w moim guście, stąd też taka, a nie inna ocena.