#46 "November 9" Colleen Hoover

Hejka!
Nie mam pojęcia co napisać na początku więc chyba dzisiaj od razu przejdę do książki :D No cóż to zapraszam ;)

9 listopada to data, która zaważyła na losach Fallon i Bena. Tego dnia spotkali się przypadkiem i od tej chwili zaczynają tworzyć dwie historie: jedna to ich życie, drugą pisze Ben zauroczony swoją nową muzą. Choć los postanawia ich rozdzielić, to wzajemna fascynacja jest na tyle silna, że nie może pokonać jej ani czas, ani odległość. Co roku 9 listopada rozpoczyna kolejny rozdział historii - tej realnej i tej fikcyjnej. Gdy nieubłaganie zbliża się koniec powieści, szczęśliwe zakończenie wydaje się jedynie mrzonką, bo historia na papierze zaczyna różnić się od tej, w którą wierzy Fallon…

Przeczytałam prawie wszystkie książki pani Hoover. Jest to moja ulubiona pisarka i każda kolejna jej książka podoba mi się coraz bardziej (z wyjątkiem Ugly love). Uważam, że nie opuszcza swojego poziomu ani odrobinę za co bardzo jej dziękuje bo czytając jej książki zawsze mogę oderwać się od rzeczywistości i wczuć w historię.

Zagubiliśmy się między fikcją a rzeczywistością.
Nieważne, jaką wersję tej historii poznacie.
Nieważne, który z ostatnich rozdziałów okaże się prawdziwym.
Ważne jest tylko jedno: zawsze będę ją kochał.

Od razu zakochałam się w historii Bena i Fallon. Sądziłam, że będzie to typowe romasidło i tak naprawdę było. Jednak tak słodkiego i uroczego, a jednocześnie nie przesłodzonego romansu jeszcze nigdy nie czytałam. Nie zrażajcie się jeśli i takich książek nie lubicie bo dramat także tu znajdziemy.

Bardzo spodobał mi się główny wątek- bohaterowie spotykają się jednego dnia w roku a przez resztę dni nie mają ze sobą żadnego kontaktu. Na początku byłam trochę zawiedziona i nie wyobrażałam sobie w jaki sposób autorka to opisze, ale efekt końcowy bardzo przypadł mi do gustu. Jestem nawet szczęśliwa, że nie wiem co działo się w inne dni niż 9 listopada bo dzięki temu mogłam skupić się na ich uczuciu. Swoją drogą uczucie głównym wątkiem, ale powiem Wam, że wcale tego nie czułam. Nie wiem może to dlatego, że całość pochłonęłam w dwa dni, ale wydaje mi się, że mimo iż ciągle było o nich i ich wspólnym czasie to tak naprawdę mam wrażenie, że historia skupiała się na czymś innym.

Ben nie odrywając ode mnie wzroku, wyciąga do Glenna rękę zaciśniętą w pięść. Przybijają żółwika, po czym obaj opuszczają dłonie, cały czas milcząc.

Co ważne to musicie wiedzieć, że jeszcze przy żadnej książce się tak nie uśmiałam. Naprawdę. Były smutki, romanse, ale to wszystko połączone było zaczepkami z humorem albo przeuroczymi żartami. Za to kolejny mega plus dla autorki!

Przepraszam Was bo jak to czytam to widzę, że to strasznie chaotyczna i bez sensu recenzja, ale ja sama nie wiem co i jak napisać. Nadal myślę o Benie i Fallon i to chyba dlatego. Cała historia bardzo przypadła mi do gustu i na pewno nie raz jeszcze ją przeczytam mimo banalnego zakończenia, którego mogłabym się spokojnie domyśleć. Mimo to książkę oceniłabym bardzo wysoko i wszystkim bym poleciła!