Breaking Bad

Chyba po raz pierwszy piszę cokolwiek o serialu. W końcu udało mi się obejrzeć jakiś od początku do końca więc jest się czym pochwalić. Teraz w końcu zacznę nadrabiać trzy pozostałe, ale nie o tym. Breaking Bad wyszukałam na filmwebie jako #top2. Według ludzi jest to drugi zaraz po Grze o tron najlepszy serial jaki powstał. Właściwie wcale się nie dziwię bo pomimo tego, że narkotykowy świat kompletnie mnie nie interesuje to tu jak już zaczęłam oglądać nie mogłam przestać. I nawet fakt, że dosłownie każdy mnie irytował tego nie zmienił.

Zacznijmy od początku. Walter White pięćdziesięcioletni nauczyciel chemii dowiaduje się, że ma raka. Wiadomo to straszna wiadomość i na pewno niezmiernie dołująca, ale nie sądzę, żebym ja z tego powodu potrafiła wejść w narkotykowy świat. No, ale przecież to nie serial o mnie, a o zwykłym mężczyźnie, który przez te pięć sezonów zmienia się nie do poznania. Nie pamiętam nawet jak to się stało, że zaczął on gotować (jak to się wyrażali). Muszę przyznać, że na początku nawet go lubiłam. Jest też to jeden z najlepszych aktorów na filmwebie więc wiadomo, jakoś tak inaczej się go postrzegało. Za to jego żony od pierwszego odcinka nie polubiłam i z tego co czytałam nie jestem jedyna, która ma takie zdanie. Jeżeli chodzi o jej grę aktorską to nie była najlepsza, ale samo jej zachowanie było czymś okropnym. Rozumiem, że znalazła się w trudnej sytuacji gdy wszystko wyszło na jaw, ale za nic nie powinna robić tego co zaczęła. Słowa jakie powiedziała do teraz mocno zapadają mi w pamięci, a sceny z jej udziałem były dla mnie najgorszymi.

Jeżeli chodzi o Waltera, do którego muszę wrócić to było tu zupełnie inaczej. Tak jak napisałam wcześniej, na początku polubiłam jego postać. Było mi go szkoda i zastanawiałam się co wymyśli, żeby jego plan odniósł sukces. Chyba nikt nie spodziewał się jaki to wszystko przyjmie obrót, ale jestem bardzo zadowolona. Jak mówiłam, nie interesuje mnie w żaden sposób wątek narkotykowy więc to dla mnie dziwne, że tak mocno wciągnęłam się w ten serial. A to z pewnością zasługa Waltera, którego pomysły i zachowanie totalnie mnie zaskakiwało. Co prawda nie znam się na chemii i nigdy jej nie lubiłam, ale to czego niejednokrotnie się dowiadywałam związanego z nią mnie zaskakiwało. Jestem pod wrażeniem sprytu i zachowania głównego bohatera, chociaż zdaję sobie sprawę, że to tylko rola, ale on zagrał ją fenomenalnie.

Co jeszcze muszę tutaj zaznaczyć to fakt, że jest to serial bardzo realny. Nie ma czegoś takiego, że jestem jedynym z głównych bohaterów to będę występował do końca. Wszystko dzieje się niespodziewanie jak to jest pomiędzy gangami i dilerami. Ludzie umierają zupełnie bez powodu. Jedni tracą życie przez kaprys zabójcy, inni znajdują się w nieodpowiednim momencie w niewłaściwym miejscu.

Serial wywołam we mnie wiele emocji. Przez radość i śmiech, do trwogi i obrzydzenia. Zdaje sobie sprawę, że dla zwykłej dziewczyny jest to dość trudny seans i nie każda wytrzymałaby do końca. Ja dzięki postaci Waltera nie potrafiłam ot tak przerwać oglądanie i każdy odcinek na nowo zaciekawiał mnie czymś innym. Myślę, że bardziej dojrzałe osoby docenią tą produkcję zdecydowanie mocniej, a mnie nie pozostaje nic innego jak napisać Wam, że nie żałuję obejrzenia tych pięciu sezonów i zgadzam się, że jest to bardzo dobry serial!

* wszystkie zdjęcia pochodzą z internetu *