#109 "It ends with us" Colleen Hoover

Tytuł: It ends with us 

Autor: Colleen Hoover 

Tom/seria: --- 

Wydawnictwo: Otwarte 

Data wydania: 2 października 2017

Ilość stron: 352

Opis:

Lily Bloom zawsze płynie pod prąd. Nic dziwnego, że otworzyła kwiaciarnię dla osób, które… nie lubią kwiatów, i prowadzi ją z pasją i sukcesami. Gdy poznaje przystojnego lekarza Ryle’a Kincaida i rodzi się między nimi wzajemna fascynacja, Lily jest przekonana, że jej życie nie może być już lepsze.

Tak mogłaby skończyć się ta historia. Jednak niektóre rzeczy są zbyt piękne, by mogły trwać wiecznie. To, co się kryje za idealnym związkiem Lily i Ryle’a, jest w stanie dostrzec jedynie Atlas Corrigan, dawny przyjaciel Lily. Kiedyś ona była dla niego bezpieczną przystanią, teraz sama potrzebuje takiej pomocy. Nie zawsze jesteśmy bowiem dość odważni, by stanąć twarzą w twarz z prawdą… Szczególnie gdy przynosi ona tylko cierpienie.

Piszę tę recenzję już drugi raz. Za pierwszym zdałam sobie sprawę, że praktycznie streszczałam Wam tę historię, ale nie potrafiłam w tamtym momencie inaczej. Nadal strasznie chcę podzielić się z Wami wszystkimi szczegółami i opisać wszystko krok po kroku bo to po prostu jest tego warte! Zaparło mi dech w piersi, zaniemówiłam... Tą historia pani Hoover przeszła samą siebie. Nic dodać nic ująć. Po prostu arcydzieło!

*Mogą pojawić się drobne spojlery 

Zacznę od tego, że tym razem autorka poruszyła ciężki temat. Po opisie kompletnie się tego nie spodziewałam i oczekiwałam raczej romansu z małym dramacikiem czy przeciwnością losu. No, ale nic nie było w stanie przygotować mnie na coś tak mocnego. Lily traci ojca, który od zawsze był tyranem i okropnie trakował jej matkę. Bił ją i nie szanował, a ona przez całe dzieciństwo musiała na to patrzeć. Zawsze zastanawiała się dlaczego matka od niego nie odeszła, a teraz dziwi się dlaczego płacze po jego śmierci. Ale zawsze jest tak, że stojąc z boku nic nie wiemy, nie zdajemy sobie sprawy co naprawdę czuje ofiara. A Lily niestety ma okazję się tego dowiedzieć.
Pół roku temu dziewczyna poznaje Ryle'a, chłopaka, który od razu wpada jej w oko. Los chciał ich na chwilę rozdzielić, ale zaraz dał im drugą szansę. I tu zaczyna się cała historia. Naprawdę podziwiam panią Hoover, że w ogóle zabrała się za tak ciężki temat, a jeszcze bardziej ją podziwiam, że zrobiła to z takim talentem. Mimo okropnego wątku, ciężko było się oderwać. Między Lily a Ryle układa się naprawdę dobrze, zdecydowali się nawet na ślub (przepraszam, ale muszę to napisać, żebyście wiedzieli jakie ważne ma to potem znaczenie). Niestety jedna noc zmienia wszystko. Lily traci zaufanie do męża, a on musi się bardzo postarać, żeby je odbudować. Niestety Lily przekonuje się jak to jest żyć z mężczyzną, którego kochasz ponad życie, ale którego powoli zaczynasz się obawiać. Nie chce dopuścić do siebie myśli, że mogłabym zmienić się w swoją matkę.

Nie ma czegoś takiego jak źli ludzie. Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, którzy czasami robią złe rzeczy.

Nie chcę pisać tam za dużo więcej, ale myślę, że się domyślacie o co chodzi. Naprawdę wspaniale opisany wątek, aż serce się krajało co dziewczyna ma teraz zrobić zwłaszcza gdy na jaw wyszła jeszcze jedna szokująca informacja. Ale musicie się sami dowiedzieć o co chodzi! Chciałabym jeszcze napisać parę słów nie odnośnie fabuły. Jak wiadomo pani Hoover ma talent nie tylko ze względu na nią. Nawet mimo tak ciężkiego tematu wplatała tyle ciepła i śmiechu w tą historię, że aż brak słów. A bohaterowie? Wspaniale dobrani i wnoszący równie dużo ciepła i humoru. Nie sposób się z nimi nie zżyć. Co jeszcze ciekawe? Tym razem autorka znalazła naprawdę ciekawy sposób na powrót do przeszłości i przybliżenie nam postaci Atlasa- pierwszej miłości Lily. Było to zdecydowanie lepsze niż cofanie się rozdziałami, które przerywają nam teraźniejszość. A tak? Wszystko ładnie połączone! Na początku znalazłam parę minusów, ale teraz nawet nie jestem w stanie ich sobie przypomnieć. Całość wypadła tak rewelacyjnie, że nie miałabym serca wytknąć czegoś co tylko mnie mogło bardziej rzucić się w oczy.

Nigdy nie czytam podziękowań czy jakichkolwiek notatek na końcu. Nie wiem co tym razem sprawiło, że zmieniłam zdanie, ale to co przeczytałam zmieniło moje postrzeganie o autorce. Zmieniło o tyle, że po prostu mi jej szkoda i jeszcze bardziej cieszę się, że napisała tę historię. Co prawda mnie nie jest ona w tej chwili potrzebna, ale tak jak ona to ujęła nie każdy ma to szczęście. A historia nie dosyć, że pokazuje naprawdę wiele to jeszcze wstrząsa Tobą dogłębnie. Do tej pory zastanawiam się czy Lily postąpiła słusznie czy może to wszystko nie powinno skończyć się zupełnie inaczej. Ale jako ledwo co dorosła osoba nie mogę chyba się nie zgodzić i wiem w głębi serca, że zrobiła dobrze. To tylko książka, ale tak prawdziwa, że nie potrafię przestać o niej myśleć.

Wiem, że miałam nie podawać wad, ale muszę. Naprawdę. Tylko jedną, ale dla mnie znaczącą. Uważam, że autorka za mało skupiła się na Atlasie, mogła przynajmniej napisać jak się żegnali czy chociaż wspomnieć o nim słówko. No, ale chyba to przeżyje chociaż trudno dać mi przez to maksa bo naprawdę mnie tym zawiodła.

Mam wrażenie, że każdy udaje kogoś, kim nie jest, a głęboko w środku wszyscy jesteśmy tak samo popieprzeni. Po prostu jedni ukrywają to lepiej niż inni.

Tym razem już kończę, naprawdę. Jestem pewna, że połowę tego tekstu to to samo, ale nie poradzę nic na to jakie wielkie na mnie wrażenie wywarła ta historia. Czuję, że o czymś zapomniałam, ale tyle jest tu uczuć, że ciężko mi się skupić. Powtórzę więc jeszcze raz: mimo wszystko przecudowna historia, prawdziwa do bólu. Mimo że nigdy nie byłam w podobnej sytuacji zastanawiałam się jak ja bym postąpiła i podziwiam Lily za jej decyzję. Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie i przepraszam za możliwe spojlery i ciągłe powtórzenia, ale nie dało się inaczej.
Polecam wszystkim! Moja nowa ulubiona pozycja pani Hoover! CUDO! 💗💗💗

Moja ocena: 10/10 (rewelacyjna)