#153 "Ogniste oczyszczenie" Francesca Haig

Tytuł: Ogniste oczyszczenie

Autor: Francesca Haig

Tom/seria: Ogniste oczyszczenie (tom 1)

Wydawnictwo: Uroboros

Data wydania: 2015

Ilość stron: 352

Kategoria: literatura młodzieżowa

Zarys fabuły

W świecie po Wybuchu rodzą się tylko bliźnięta. Każde z nich bez wyjątku zostaje rozdzielone i trafia do innej grupy społecznej. Alfy stoją u szczytu władzy, a Omegi muszą zadowolić się biednym życiem na nieurodzajnych ziemiach. Jednak łączy ich jedna ważna rzecz. Są połączeni. Jeśli jedno z bliźniąt umrze- drugie podzieli natychmiast jego los. Nic więc dziwnego, że kiedy Zach porywa Cass, aby ta nie była w stanie mu zagrozić kiedy stoi u szczytu władzy, dziewczyna buntuje się i zamierza stawić czoła niebezpieczeństwu.

A zapowiadało się tak pięknie...

Musicie przyznać, że wątek bliźniąt połączonych ze sobą w nietypowy sposób, zapowiadał się naprawdę ciekawie. I chociaż nie zbyt często sięgam po tego typu literaturę to to bardzo mnie zaintrygowało. Ludzie zostali podzieleni na dwie grupy: Alfy i Omegi. I chociaż jedne miały zdeformowane ciała, to i tak zawsze oboje byli zależni od siebie. Nigdy nie umierała tylko jedna osoba- oni odczuwali to samo i to samo się z nimi działo. Niestety na tym autorka zakończyła swoją pomysłowość. Każda kolejna strona była schematem powielanym przez dziesiątki autorów. I właściwie mogłabym nie przeczytać nic, a i tak wiedziałabym jak zakończy się ta historia.

Bohaterowie i ich dziwne relacje

Przez całą książkę nie zżyłam się dosłownie z żadnym bohaterem. Nie wiem jak mam to opisać. Oni po prostu sobie byli. Nie czułam do nich przywiązania i nie przeżywałam z nimi dramatów czy sukcesów. Tak samo było z ich relacjami/związkami czy jakkolwiek to nazwać. Były bo były, czasami nawet nie wiedziałam czy one rzeczywiście są czy ich nie ma. Nie chodzi o to, że autorka źle ich wykreowała czy dała za mało opisów. Właściwie nie wiem w czym był problem, po prostu to nie było to. I gdziekolwiek i z kimkolwiek bohaterka by się znalazła było to takie, żeby było. Wiem, zagmatwane i bez sensu, ale mam wrażenie, że ta książka była tak sobie o wszystkim i o niczym.

Moje odczucia

Nie będę się dzisiaj za dużo rozpisywać. Chciałabym żebyście wiedzieli, że męczyłam się z czytaniem i zajęło mi to stosunkowo dużo czasu, a wszystko to przez... czcionkę! Tak, naprawdę. Nie była mała, ale to nie była też to typowa czcionka wykorzystywana w książkach. Może i nie było tam żadnych zawijasów i innych upiększaczy, ale niejednokrotnie musiałam się przyglądać i zastanawiać, co tam właściwie jest napisane. Nie ukrywam też, że mimo tej schematyczności, czasami autorka potrafiła zaskoczyć, ale niestety działo się to bardzo rzadko. W połączeniu z nijakimi bohaterami możecie sobie to tylko wyobrazić. Na pewno nie zamierzam sięgać po kontynuacje bo naprawdę jest to historia tak schematyczna, że aż brak słów.

Podsumowując

Jeżeli lubicie schematy i bohaterkę ratującą świat, to jest to książka idealna dla was. Mnie niestety nie zachwyciła ona nawet w połowie swoich możliwości, ale nie narzekam, że przeczytałam. Początkowy pomysł na fabułę z bliźniętami był strzałem w dziesiątkę, ale na tym wszystko co pozytywne, według mnie, się kończy. Niemniej pamiętajcie, że nie jest to wcale zła książka. Po prostu taka jakich już wiele.

★★★☆☆