"Ja chyba zwariuję!" Agata Przybyłek

Tytuł: Ja chyba zwariuję!

Autor: Agata Przybyłek

Tom/seria: ---

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Data wydania: 9 maja 2018

Ilość stron: 384

Kategoria: literatura obyczajowa i romans

Zarys fabuły

Nina to trzydziestolenia rozwódka z dwójką dzieci, która pracuje jako salowa w domu psychiatrycznym. Nie jest jej łatwo, a dodatkowo jej matka, ekstrawagancka kobieta, za wszelką cenę pragnie znaleźć jej mężczyznę. Kiedy kobieta spotyka Jacka, lekarza, który jest jej zupełnym przeciwieństwem, coś zaczyna iskrzyć. Problemem jest tylko jego matka, która za wszelką cenę nie pozwoli odebrać sobie synusia.

Najzabawniejsza komedia wszech czasów

Z takim określeniem spotkałam się między innymi, czytając recenzje tej książki. Czy jest to prawda? Sądzę, że książka jest naprawdę dobra i zabawna, jednak to 'wszech czasów' trochę tu nie pasuje. Zacznijmy od początku. Życie Niny już od pierwszych stron wydało mi się zabawne, chociaż wcale takie nie było. Autorka jednak sprytnie wykreowała postać córki Niny, Kalinki, jako bystrej i błyskotliwej jedenastolatki. Oprócz całego tego galimatiasu wywołanego matką i byłym mężem, komentarze tego dziecka doprowadzały mnie do łez. Łez śmiechu, oczywiście. Nie zazdroszczę głównej bohaterce, ale nie ukrywam, że czytało się fajnie o tych jej zawirowaniach. Pomysły jej matki czasami sprawiały, że włos się na głowie jeżył, ale było to tak zabawne samo w sobie, że nie dało się oderwać. Nie chcę tu zdradzać szczegółów, ale praktycznie sześćdziesięcioletnia kobieta, ubiegająca się skąpiej niż niejedna nastolatka i mająca bujniejsze życie seksualne (mając jednocześnie męża), była co najmniej śmieszna. A jej próby zeswatania córki, które kończyły się raczej jej pisaniem z kandydatami, rozbawiały na maksa. To samo było u Jacka. Chociaż jego życia różniło się diametralnie od życia Niny, to śmiechu było co nie miara. Nadopiekuńcza mamusia, której teksty były tak chore, że aż zabawne. Nie ma to jak kontrolować trzydziestoleniego syna we wszystkim, nie tylko w domu, ale i w pracy. A jej próba przerwania randki syna? Geniusz! Tak banalna, a jednak nadal zabawna. I chociaż nie sądzę, żebym cała ta historia była najlepszą wszech czasów, to na pewno była bardzo dobra i przezabawna.

Szpital psychiatryczny w tle

Uważam, że ten wątek także był potrzebny. Nie tylko to, że spotkali się tu bohaterowie, ale i jedna z historii, która często się tam rozgrywała. I chociaż nie widzę w niej większego sensu (oprócz tego, że jakoś się bohaterowie musieli zmówić), to całość była takim odstępem od śmiechu, otaczającego nas dookoła. Przygoda z jednym pacjentem, chociaż nie do końca przyjemna, to tylko przyciągała czytelnika. Nie wiem dlaczego, ale bardzo to przeżywałam, jednocześnie współczując Ninie. Sama nie chciałabym pracować w takim miejscu, a po podobnej sytuacji, na pewno bym się zwolniła w mgnieniu oka.

Moje odczucia

Bardzo się cieszę, że miałam okazję sięgnąć po ten tytuł. Ja chyba zwariuję, okazała się naprawdę dobrą historią. Pierwsze spotkanie z autorką uważam za udane i już nie mogę doczekać się jej kolejnych książek. Styl bardzo mi odpowiadał, a i oryginalnością autorką zabłysnęła. Całość okazała się świetna i nie tylko się pomartwiłam, ale i dużo pośmiałam.

Podsumowując

Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po ten tytuł. Ja chyba zwariuję, to przezabawna historia, która jednocześnie uczy i bawi. Pokazuje jakie życie potrafi być przewrotne, ale i udowodnia, że na każdego czeka gdzieś szczęście. Ja bawiłam się znakomicie i was zachęcam do poznania bliżej tego tytułu. Warto!

★★★★☆