#118 "Ostatnia spowiedź" Nina Reichter

Tytuł: Ostatnia spowiedź

Autor: Nina Reichter

Tom/seria: Ostatnia spowiedź (tom 1)

Wydawnictwo: Novae Res

Data wydania: 15 listopada 2012

Ilość stron: 380

Opis: 

Bradin Rothfeld jest dziewiętnastoletnim rockmanem. Kobiety w całej Europie wzdychają do jego brązowych oczu i cudownej, niemal dziewczęcej urody. Wracając z trasy koncertowej Brade spóźnia się na przesiadkę i spędza noc na opustoszałym lotnisku. Jeszcze nie wie, że będzie to najdziwniejsza noc w jego życiu. Spotyka wtedy Ally Hanningan. Tajemniczą Amerykankę, która go nie rozpoznaje. Spędzają ze sobą kilka magicznych, niezapomnianych godzin. A późnej wspaniała noc się kończy.

I oboje już wiedzą, że nie spotkają się więcej. 

Nigdy więcej.

Bo zbyt mocno czują, co rodzi się między nimi.

Żadne z nich nie może się teraz zakochać.

Ally jest zajęta – uwikłana w dziwny związek, z którego na razie nie może się wyplątać, a Brada obowiązuje kontrakt płytowy, który mówi – „prasa nie może odkryć twoich kobiet”. Brade jednak używa podstępu i ciągnie tę znajomość. Pozostaje tylko jeden szkopuł. Ally nadal nie ma pojęcia, kim jest Bradin. 

I również skrywa pewien sekret. 

Co zrobi Bradin, pragnąc dziewczyny, której nie powinien nawet tknąć?

Jest to książka, która zalicza się do jednej z moich ulubionych. Swego czasu miałam fioła na jej punkcie, a całą serię pochłonęłam w bardzo krótkim czasie. Ostatnio postanowiłam sięgnąć po nią ponownie i był to duży błąd bo mam teraz o niej kompletnie odmienne zdanie. Jak wcześniej byłam zachwycona tak teraz ledwie mogłam przez nią przebrnąć. Męczyłam się niemiłosiernie, a słodkość aż wylewała mi się uszami. Koszmar!

Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

Bardzo żałuję, że moje zdanie tak się zmieniło, ale chyba muszę w końcu to sobie przetrawić i w końcu uświadomić, że Ostatnia spowiedź nie należy już do moich ulubionych historii. Owszem, była naprawdę ciekawa jeżeli chodzi o fabułę, ale teraz zauważyłam o wiele więcej i nie koniecznie mi się to spodobało. Ally poznaje Brada i ich historia jest naprawdę fajna. Rozwija się to ciekawie i gdyby nie to, że znam zakończenie pewnie bardziej bym się wciągnęła. Niestety po drodze autorka wplotła tyle niepotrzebnych dramatów, że to było nie do zniesienia. A słodkość? Wszędzie jej pełno! Zapamiętałam to w ogóle inaczej i jest mi przykro, że teraz odebrałam to w ten sposób. Nie mogłam, naprawdę nie byłam w stanie wytrzymać tych wszystkich tragedii i tej cukierkowatości.

Mówią, że w życiu tylko raz można przeżyć miłość. Tylko raz coś zrywa cię do biegu, każe gnać przed siebie, choćbyś nie widział wtedy początku ani końca, coś sprawia, że nigdy nie zapomnisz chwil i miejsc, w których ostatni raz czułaś to, co odeszło... Dla mnie ten "raz" już minął. Od tamtej pory codziennie staram się odnaleźć w tym, co zostało.

Bohaterowie? Zdecydowanie wolę typowo męskich przedstawicieli. Dobrze zbudowany, krótkie włosy najlepiej czarny i zadziorny charakter. A tutaj? Brad to taka dziewczynka jak dla mnie. Nie wypomnę nawet długich włosów (beznadzieja), ale jego zachowanie... Wszystkiego się obawia, tego nie powiem bo ją zranię, tego nie zrobię bo ona jest taka krucha jeszcze coś jej się stanie... Brrrr! Masakra! Takie ciepłe kluchy momentami, a jego pomysły? Romantyczne to może one i były, ale chyba dla nastolatki. No totalnie się zawiodłam. Ally? Drugi koszmar. Tym razem bardzo mi przeszkadzało to jak kręciła się pomiędzy braćmi. Nie rozumiem co ona sobie myślała, a jej zachowanie mocno mnie odrzucało. Nie użyje słowa, które mi się tu nasuwa bo nie jest ono pozytywne i przyjemne. Bohaterowie równie mocno mnie rozczarowali.

Zaufanie to cząstka duszy, którą oddajesz komuś w nadziei, że nadal pozostanie Twoja.

Czuję się dziwnie tak krytykując tę książkę. Zawsze wyrażałam się o niej w samych superlatywach i aż mnie ściska, że dzisiaj tak słabo ją ocenię. Niestety tak bywa, że czytając coś będąc małolatą widzimi kompletnie inaczej. Teraz po tak długim czasie odczułam wszystko wręcz odwrotnie i nie chciałabym sięgnąć po kontynuację (chociaż muszę przyznać, że zakończenie naprawdę mocne). Czy polecam? Polecam, sama fabuła jest naprawdę ciekawa, a dalsze części rozwijają się szybko i interesująco. Szkoda tylko, że narracja przechodzi sobie z jednego bohatera w drugiego, a my nie wiemy nawet kto się teraz wypowiada. Jeżeli denerwuje Was słodkość i brak typowo męskiego bohatera, który nie potrafi podjąć męskiej decyzji i zachować się jak facet to nie sięgajcie- w tej kwestii na pewno będziecie rozczarowani.

Moja ocena:

5/10 (dobra)